Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

6.2.14

Βρύση της Ανατολής

Ένας ένας φύγαν όλοι, όλοι μου οι φίλοι
παγωμένα γιασεμάκια τ’ άσπρα χείλη.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και τόση αγάπη,
στην καρδιά μου έχω πάλι την ερημιά.

Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη
άλλος έρωτας δε σβήνει τέτοια ζημιά.
Βράχο βράχο πέτρα πέτρα, ίσιο βήμα τώρα μέτρα
βρύση της ανατολής μου γίνε βρύση της ζωής μου.

Ένας ένας φύγαν όλοι, πού πάνε μόνοι;
Μαύρα πήραν μονοπάτια μες στη σκόνη.
Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη,
στην ψυχή μου έχω πάντα την ερημιά.

Πήγε στράφι τόση άνοιξη και αγάπη,
άλλος θάνατος δε σβήνει τέτοια ζημιά.
Βράχο βράχο, πέτρα πέτρα ίσιο βήμα τώρα μέτρα
βρύση της ανατολής μου γίνε βρύση της ζωής μου.

Στίχοι: Αγαθή Δημητρούκα
Μουσική: Zulfi Livaneli


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου