Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

21.2.14

Κυπριακό χωρίς αριστερές ντόπες.

Δεν είναι στο χέρι μας.

Κανένας από μας δεν είναι αριβίστας, καριερίστας ή πολιτικός επαγγελματίας, ώστε να επωφεληθεί αύριο από την σημερινή διαχείριση της κοινής γνώμης. Δεν πρόκειται να καθόμαστε να λέμε ψέματα.

Ο κυπριακός λαός δεν θα αποφασίσει καμιά λύση. Ματαίως φίλοι και σύντροφοι αριστεροί, παριστάνουν τα κορόιδα πως δεν ξέρουν ότι δεν είναι στο χέρι μας και πως τάχα θα αποφασίσουμε αν θα πούμε Ναι ή αν θα πούμε Όχι και γιατί θα το πράξουμε. Ματαίως παριστάνουν πως δίνουν αγώνα είτε για την μια επιλογή είτε για την άλλη.

Χεσμένο έχουν τα μεγάλα συμφέροντα - μετα συγχωρήσεως - και το Ναι μας και το Όχι μας. Οι πολιτικές ηγεσίες το γνωρίζουν. Λογικά πρέπει να το γνωρίζουν και όσοι ασχολούνται χρόνια με το κυπριακό ζήτημα. Γιατί παριστάνουν τους ανίδεους; Δεν ξέρω.

Η λύση θα υπογραφεί και θα είναι κομμένη και ραμμένη στα συμφέροντα των Αμερικάνων αλλά και των ευρωενωσιακών μονοπολίων. Όσοι παριστάνουν πως δεν το ξέρουν έχουν λόγους που εγώ δεν τους γνωρίζω και ούτε με ενδιαφέρει να ενημερωθώ. Ο κυπριακός λαός δεν έχει επιλογή. Δεν υπάρχει κανένα Όχι αυτή τη φορά, το γνωρίζουμε.

Περισσότερο αξιοθρήνητοι από όλους, είναι όσοι παίζουν σε αυτή την παράσταση - να αντισταθούμε στον εθνικισμό, να χτίσουμε την επανενωση, φτάνει πια ημιμαθείς και αμαθείς κομμουνιστές - ως αριστεροί. Πολύ περισσότερο αξιοθρήνητοι είναι όσοι δεν προετοιμάζουν τον κόσμο της λαϊκής βάσης για το τί μας περιμένει αύριο.

Έντιμα να πούμε. Δεν έχουμε επιλογή. Ας αρχίσουμε από αυτή την παραδοχή. Ας πούμε έντιμα πως το να μην έχεις επιλογή δεν είναι επιλογή αλλά είναι το μόνο που έχουμε.

Και αυτό που έχουμε φέρνει την αριστερά στη χειρότερη δυνατή θέση στην οποία ποτέ βρέθηκε και από την οποία θα κληθεί αύριο να μετρηθεί με τις αντοχές της. Πάντως κανένας δεν μετρήθηκε ποτέ με τις αντοχές του, εφόσον άρχισε με τα παραμύθια και με τα ψέματα.

Δεν θα είναι εύκολο το μέλλον. Αν μη τι άλλο ας μην βιάζονται κάποιοι να πάρουν δάφνες μιας κενής από ρεαλισμό, ψυχραιμία και ειλικρίνια στάσης.

Διότι με τέτοιες δάφνες δεν θα τους ανταμείψει κανένα μέλλον. Και σπαταλούν άδικα και τον χρόνο τους. Δεν χρειάζεται παίδες να πεισετε κανένα για την ορθότητα των απόψεων σας. Χεσμένους μας έχουν όλους στην τελική. Αν μη τι άλλο, ας σοβαρευτούμε για τα προσχήματα.

6 σχόλια:

  1. Όσον αφορα στον κινδυνο να ψηφισει Οχι η δικη μας κοινοτητα, ας ησυχασουν οι ανησυχουντες, είναι εγγυημένο είτε με δημοψηφισμα ειτε με οπλα είτε με μετρα η πεινα που θα οδηγησει στο Ναι.

    Μετά ο καθενας θα πινει το καφεδακι του με την ταξη στην οποια ανηκει ή με την ταξη στην οποια θα προβιβαστει λόγω "καλης διαγωγής" φανταζομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Επισης, δεν ειναι αναγκη να βγαλει κανεις το ψωμι του πανω στην πλατη μας απο τώρα.Ουτε ειναι αναγκη να ειρωνευεται κανεις την έννοια του Ιμπεριαλισμου, ή τον αντι-ιμπεριαλιστικο αγώνα. Μπορει να περιμενει μετα τη λυση να βγαλει το ψωμί του, σε κανενα Υπουργειο Αμυνας που θα διοικειται απο το ΝΑΤΟ, σε κανενα υπουργειο Οικονομικών που θα ελεγχεται απο τους ακροδεξιους της Ε.Ε κ.ο.κ

    Εμεις άλλο ψωμακι δεν εχουμε να δωσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. κι ομως υπαρχει ελπιδα και προοπτικη στην κοινη δραση των ε/κυπριων και τ/κυπριων εργαζομενων που θα βαλει στοχο την δημιουργια ενος κοινου μετωπου αγωνα για μια λυση με προοπτικη την ανατροπη του συστηματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. περκι να με περιπαιζεις συντροφε...:) ναι, με το ΝΑΤΟ στην Κυπρο, τους αγωγους του γκαζιου και του νερου στην Τουρκια, το Ισραηλ, την Ε.Ε θα ανατρεψουμε το συστημα επειδη απλα θα ειμαστε πλεον οι ελληνοκυπριοι με τους τουρκοκυπριους...

    η μονη πιθανοτητα ειναι να προσπαθουν αλλου να καμουν ανατροπες και εμεις να στελλουμε πυραυλους επανενωτικους...:)

    αυτα ειναι λλιον ανοησιες νομιζω, σορυ εν θελω να απογοητευκω τον κοσμο...αλλα μονο αν αντιστεκοταν η αριστερα σημερα θα ειχε πιθανοτητες να βοηθησει σε ενα διεθνη αγωνα...

    απλα θα μας ταισουν τωρα λλιον στην αρχη, προτζεκτς, δραστηριοτητες, ομιλοι ιστορικης ερευνας κ.λ.π και μετα θα μας δωσουν πουπανω να στησουμεν!

    αυτο θα συμβει.

    τουλαχιστον ας μεν λεμε ανοησιες μεταξυ μας, μηπως κεδρισουμε κανενα μιτσην αγωνα, σε καμια οικοδομη, καμια βιοτεχνια κ.λ.π

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "Ας αρχίσουμε από αυτή την παραδοχή. Ας πούμε έντιμα πως το να μην έχεις επιλογή δεν είναι επιλογή αλλά είναι το μόνο που έχουμε."

    Ακριβώς αυτό, δεν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής. Τα λέει όλα. Αν σ' αυτή την κατάσταση μη επιλογής δεν δράσουμε σοβαρά ταξικά ότι δηλαδή αρχικά δεν έχουμε την επιλογή, τα περί προοπτικής κοινής δράσης μέσα στο στόμα της σκύλας, είναι μάταιη. Η αρχική παραδοχή ότι δεν υπάρχει επιλογή είναι η πρώτη ταξική αντίσταση. Πόσοι όμως και ποιοί ουσιαστικά το παραδέχονται; Δεν λυπάμαι πλέον αλλά αηδιάζω με το αντικομμουνιστικό και εθνικιστικό γάντι που θα πνίξει μια για πάντα την μόνη ελπίδα του κυπριακού λαού - την επανένωση πάνω στις στάχτες της αστικής εξουσίας. Αν δεν τεθεί το κυπριακό πρόβλημα με ταξικά κριτήρια η επιλογή δεν θα υπάρξει ποτέ. Η δυνατότητα της επιλογής, δηλαδή της πάλης για επανένωση, δεν μπορεί να συμβεί εκ θεμελείων με αστική κυριαρχία. Το μόνο που μας μένει, για να αντισταθούμε στο μόνο που έχουμε, είναι η εργατική ταξική αντίσταση τώρα. Ακούω λοιπόν κυρίες και κύριοι, σύντροφοι και συντρόφισσες, ενστερνίζεστε το τώρα ή ποτέ;

    Fristuti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το 2004, βρέθηκα σε εργοστάσιο στην Κύπρο για δουλειά, από σύμπτωση την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα.
    Άκουσα πολλές γνώμες, κυρίως από επιχειρηματίες και στελέχη.
    Εκείνες τις μέρες στην Κύπρο δεν συζητούσαν για τίποτε άλλο.
    Αυτή η ανάρτηση σου, μου θυμίζει την κουβέντα που είχα με έναν εργάτη και την (διαφορετική)οπτική με την οποία το έβλεπε.

    ημιάγριος

    ΑπάντησηΔιαγραφή