Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

30.5.13

Εξετάσεις Νέων Κυπριακών



Άσκηση:

Βάλτε το 1,2,3 σε παράγραφο με μια λογική σειρά , ώστε να περιγράψετε την σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα:

1. Διετή σύμβαση υπέγραψαν σήμερα με τους ξενοδόχους ΣΕΚ και ΠΕΟ, για δραστικές μειώσεις ωφελημάτων των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Ικανοποίηση δηλώνει ο ΠΑΣΥΞΕ.

2. Μας φαίνονταν μεγάλοι γιατί ήμασταν γονατιστοί. Τσε Γκεβάρα

3. Κατάλογο με τις λιμουζίνες πρώην και νυν αξιωματούχων ζήτησε  η Ειρήνη Χαραλαμπίδου βουλευτής ΑΚΕΛ. Λιμουζίνες και μέση κυπριακή οικογένεια.



Ο Λένιν, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η "πολιτική της ευθύνης"


Στον πρώτο και στον δεύτερο "Φάκελο Ζ" παραθέσαμε τόσο την οργισμένη παρατήρηση της Svetlana Slapsak πως ο Ζίζεκ "στην Δύση αυτοπαρουσιάζεται ως μαρξιστής, ενώ στην Σλοβενία από όπου κατάγεται λειτουργεί ως προπαγανδιστής, ελαφρά προς τη δεξιά του, του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος", όσο και στοιχεία για τη συνεχιζόμενη σχέση του με την διάδοχη παράταξη των φιλελεύθερων με τους οποίους κατήλθε υποψήφιος το 1990, το Zares-Σοσιαλφιλελεύθεροι.

Το ελληνικό αντίστοιχο του κόμματος το οποίο στηρίζει στη Σλοβενία ο Ζίζεκ είναι --φαινομενικά παραδόξως-- όχι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά μάλλον η ΔΗΜΑΡ, η λεγόμενη "αριστερά της ευθύνης" που δημιουργήθηκε το 2010 μετά την αποχώρηση της δεξιάς πτέρυγας του ΣΥΝ. 

Πολύ πριν η ΔΗΜΑΡ κατοχυρώσει όμως για τον εαυτό της το σλόγκαν "αριστερά της ευθύνης" και ακόμη πριν αυτή η φράση καταλήξει μέσο στηλίτευσης του εξευτελισμού κάθε "αριστερής" ιδέας και πρακτικής από το κόμμα του κυρίου Κουβέλη, ο Ζίζεκ έγραφε εκτεταμένα για την ιδέα μιας "αριστεράς της ευθύνης."

Μόνο που στα δικά του κείμενα, η ενσάρκωση αυτής της αριστεράς δεν ήταν ο Κουβέλης αλλά...ο Λένιν.

Ιδού ένα σημαντικό, για να μην πούμε κρίσιμο, απόσπασμα από ένα κείμενο του 2001, με τίτλο "Μπορεί να μας μιλήσει για την ελευθερία ο Λένιν σήμερα;"
Η πολιτική του Λένιν είναι το πραγματικό αντίθετο όχι μόνο του πραγματικού οπορτουνισμού του Τρίτου Δρόμου, αλλά και της περιθωριακής αριστερίστικης στάσης αυτού που ο Λακάν ονόμασε "ναρκισσισμό του χαμένου αγώνα." Αυτό το οποίο μοιράζεται ο πραγματικός λενινιστής με τον πολιτικά συντηρητικό είναι πως απορρίπτουν αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε φιλελεύθερη αριστερή "ανευθυνότητα" (το να υποστηρίζεις μεγάλα εγχειρήματα αλληλεγγύης, ελευθερίας, κλπ, αλλά το να κιοτεύεις όταν πρέπει να πληρώσεις το τίμημα για αυτά με την έννοια των απτών και συχνά "σκληρών" [cruel] πολιτικών μέτρων). Όπως ο αυθεντικός συντηρητικός, έτσι και ο πραγματικός λενινιστής δεν φοβάται να περάσει στην πράξηνα αναλάβει την ευθύνη για όλες τις συνέπειες, όσο δυσάρεστες κι αν είναι, της πραγματοποίησης του πολιτικού του εγχειρήματοςΟ Ράντγιαρντ Κίπλιγκ (τον οποίο θαύμαζε ο Μπρεχτ) απεχθανόταν τους βρετανούς φιλελεύθερους που υποστήριζαν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη ενώ βασιζόντουσαν σιωπηρά στους συντηρητικούς για να κάνουν την απαραίτητη βρώμικη δουλειά για λόγου τους. Το ίδιο μπορούμε να πούμε  για τους φιλελεύθερους αριστεριστές (ή "δημοκράτες σοσιαλιστές") και τη σχέση τους με τους λενινιστές κομμουνιστέςοι φιλελεύθεροι αριστεριστές απορρίπτουν τον σοσιαλδημοκρατικό "συμβιβασμό", θέλουν πραγματική επανάσταση, αλλά αποφεύγουν το πραγματικό τίμημα που πρέπει να πληρώσουν για αυτή και έτσι προτιμούν την υιοθέτηση της συμπεριφοράς της Όμορφης Ψυχής [Χέγκελ] και το να κρατήσουν καθαρά τα χέρια τουςΣε αντίθεση με αυτή την ψευτοριζοσπαστική θέση των αριστεριστών (που θέλουν πραγματική δημοκρατία για το λαό, αλλά χωρίς τη μυστική αστυνομία να πολεμά την αντεπανάσταση, χωρίς να απειλούνται τα ακαδημαϊκά τους προνόμια), ο λενινιστής, όπως και ο συντηρητικός, είναι αυθεντικός με την έννοια ότι αναλαμβάνει πλήρως τις συνέπειες της επιλογής του, δηλαδή έχει πλήρη επίγνωση του τι σημαίνει να παίρνεις την εξουσία και να την ασκείς.
Από πού να ξεκινήσει κανείς να ξετυλίγει τις ιλιγγιώδεις σοφιστείες και λαθροχειρίες που περιέχει αυτό το εκπληκτικά στρεψόδικο απόσπασμα;

Ας ξεκινήσουμε από τη λιγότερη πολύπλοκη ταχυδακτυλουργία του Σλοβένου μάγου της ψευδαίσθησης: ο Μπρεχτ, μας λέει, θαύμαζε τον γνωστό για την αντιδραστική του ιδεολογία Κίπλιγκ. Και εφόσον τα συμφραζόμενα όλου του αποσπάσματος αφορούν την πολιτική πρακτική, ο αναγνώστης ωθείται να καταλάβει ότι ο Μπρεχτ θαύμαζε την αντιδραστική πολιτική του Κίπλιγκ, και άρα ότι αποτελεί παράδειγμα της "σύγκλισης των άκρων" που επικαλείται εδώ ο Ζίζεκ, δηλαδή του "πραγματικού λενινιστή" και του "αυθεντικού συντηρητικού". Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε κανέναν ορθόδοξο Μαρξιστή όμως για να διαβάσουμε, δια χειρός του καλού φίλου του Ζίζεκ Ταρίκ Αλί, το εξής: "Όπως και πολλοί από εμάς, ο Μπρεχτ αντιπαθούσε τον Κίπλιγκ πολιτικά αλλά θαύμαζε την ποίησή του". Τον αντιπαθούσε πολιτικά αλλά τον θαύμαζε ως συγγραφέα, τον θαύμαζε πολιτικά, το ίδιο είναι. Φτάνει να στοιχειοθετείται --απ' το πουθενά-- το αντικομμουνιστικό μπεστ σέλερ που ονομάζεται "σύγκλιση των άκρων."

Μένοντας στον Κίπλιγκ, συνεχίζουμε θέτοντας το εύλογο ερώτημα: το απόσπασμα αφορά τον ορισμό του "πραγματικού λενινισμού". Αλλά πώς ακριβώς γίνεται αυτό όταν ...δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά σε κείμενα του Λένιν και όταν το περιεχόμενο του "πραγματικού λενινισμού" εξηγείται μέσω αναφοράς στο σκεπτικό ενός αντιδραστικού υποστηρικτή του βρετανικού ιμπεριαλισμού; Ουσιαστικά, στο παραπάνω απόσπασμα, προτείνεται η εξής λογική: Λένιν=Κίπλιγκ διότι Μπρεχτ=Κίπλιγκ. Ergo, "πραγματικός λενινισμός=αυθεντικός συντηρητισμός."

Αλλά θα ήταν φτωχό το παράθεμα σε νοητικές πιρουέτες και ταχυδακτυλουργίες για πολιτικά και ιστορικά αγράμματους αν εξαντλούνταν στα παραπάνω. Διότι ακόμη δεν έχουμε καταπιαστεί με το περιεχόμενο που "ενώνει" "πραγματικούς λενινιστές" και "αυθεντικούς συντηρητικούς."

Το περιεχόμενο αυτό είναι το "να μη φοβάσαι να περάσεις στην πράξη", το να "αναλαμβάνεις την ευθύνη για όλες τις συνέπειες" του πολιτικού σου εγχειρήματος. Αυτό το κοινό περιεχόμενο εξισώνει τον λενινισμό με την αηδία που εκφράζει ο Κίπλιγκ για τους προοδευτικούς που δεν θέλουν να κάνουν τη "βρώμικη δουλειά" του ιμπεριαλισμού αλλά καρπώνονται τα ωφέλη. Ο λενινισμός δηλαδή είναι σαν τον ιμπεριαλισμό, εκτός απ' το ότι ο ιμπεριαλισμός είναι δόγμα αντι-χειραφετητικό και το ότι ο λενινισμός είναι αντι-ιμπεριαλιστικός: κατά τα άλλα μοιάζουν, γιατί είναι και οι δύο μορφές υπεύθυνης δέσμευσης στη "βρώμικη δουλειά."

Τι είδους "βρώμικη δουλειά" πρέπει να κάνει ο λενινισμός; Να χρησιμοποιήσει την "μυστική αστυνομία" για να συντρίψει την αντεπανάσταση μας λέει ο Ζίζεκ. Αυτό είναι ένα παράδειγμα των "σκληρών πολιτικών μέτρων" στα οποία προσφεύγει ο λενινισμός, και το μόνο "περιεχόμενο" που έχει η λέξη στο κείμενο. Λενινισμός=μυστική αστυνομία. Και ταυτόχρονα, ο λενινισμός μοιάζει με τον ιμπεριαλισμό, αν και ο δεύτερος δεν έχει ιδεώδη, ενώ ο πρώτος έχει το ιδεώδες της... "αλληλεγγύης, ελευθερίας, κλπ". Το κατά Ζίζεκ ιδεώδες του λενινισμού είναι...η αλληλεγγύη και η ελευθερία (νόμιζα πως αυτό λέγεται μεταμαρξιστική αυτονομία), αλλά η ελευθερία είναι αυτό ακριβώς που σύμφωνα με τον Ζίζεκ πρέπει να θυσιαστεί με "σκληρά πολιτικά μέτρα." 

Και ποιοι στέκονται απέναντι από τον λενινισμό της "ελευθερίας και της αλληλεγγύης" που επειδή "αναλαμβάνει την ευθύνη" χρησιμοποιεί την μυστική αστυνομία όπως οι ιμπεριαλιστές την γενοκτονία άμαχων ιθαγενών; (όλα αυτά λέγονται...για να εγκωμιαστεί ο λενινισμός, βέβαια).

Απέναντι απ' τον λενινισμό αυτό στέκονται οι "οπορτουνιστές του τρίτου δρόμου" (αράδα 2) οι "περιθωριακοί αριστεριστές" (αράδα 2)· οι "φιλελεύθεροι αριστεροί" (αράδα 5-6)· οι "φιλελεύθεροι αριστεριστές" (αράδα 16)· οι "δημοκράτες σοσιαλιστές" (αράδα 17)· οι "ψευτοριζοσπάστες" (αράδα 22). Και, αφού όλες αυτές οι φράσεις χρησιμοποιούνται στην πράξη ως ταυτόσημες και εναλλάξιμες, έχουμε:

A. Λενινισμός=Αυθεντικός Συντηρητισμός=Ιμπεριαλισμός (Lenin=Kipling=Brecht)
Β. Αντιλενινισμός=Όλα τα άλλα, δηλ. τρίτος δρόμος=περιθωριακοί αριστεριστές=φιλελεύθεροι αριστεριστές=σοσιαλδημοκράτες=ψευτοριζοσπάστες

Και οι δύο ομάδες πιστεύουν στο "να υποστηρίζεις μεγάλα εγχειρήματα αλληλεγγύης, ελευθερίας, κλπ", αλλά η δεύτερη δεν δηλώνει έτοιμη να πάει "αρκετά μακριά" και "κιοτεύει" απέναντι στο τίμημα που πρέπει να πληρώσει για τα ιδανικά της.

Αλλά από την άλλη πλευρά, "οι φιλελεύθεροι αριστεριστές απορρίπτουν τον σοσιαλδημοκρατικό 'συμβιβασμό', θέλουν πραγματική επανάσταση άρα οι "φιλελεύθεροι αριστεριστές" είναι, τουλάχιστο στη θεωρία, με τους λενινιστές και όχι με τους σοσιαλδημοκράτες. Αλλά τότε, αφού θέλουν πραγματικά επανάσταση και απορρίπτουν τον "σοσιαλδημοκρατικό 'συμβιβασμό', πώς είναι ταυτόχρονα και "φιλελεύθεροι"; Μόνο ο Ζίζεκ, ένθερμος υποστηρικτής των φιλο ΕΕ σοσιαλφιλελεύθερων στη χώρα του και άτεγκτος "λενινιστής" με ολότελα τυχαία προτίμηση για την φιλο-ΕΕ σοσιαλδημοκρατία στο εξωτερικό, μπορεί να γνωρίζει την απάντηση σ' αυτό.

Φυσικά, ο αναγνώστης δεν πρόκειται να βγάλει καμία απολύτως άκρη με τις παραπάνω ψευδοκατηγοριοποιήσεις, οι οποίες αποτελούν μνημείο συσκότισης και εσκεμμένης σύγχυσης όρων, εννοιών και ιδεολογικών θέσεων. Αλλά αυτό ακριβώς είναι ο στόχος. Ο στόχος είναι από όλα τα παραπάνω ο αναγνώστης να αποκομίσει μόνο την πιο χυδαία χοντροκομμένη ιδέα που γίνεται για τον "λενινισμό." Να αρκεστεί στο να θεωρεί ότι κατάλαβε πως ο "λενινισμός" έχει κάτι να κάνει με το να "αναλαμβάνεις την ευθύνη για τα σκληρά πράγματα που πρέπει να κάνεις στους ανθρώπους."

Βέβαια, ο λενινισμός, οριζόμενος με έναν τέτοιο τρόπο, δεν έχει κανένα ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο. Αυτό είναι εξαιρετικά καλό για τον Ζίζεκ, μιας και με αυτόν ακριβώς τον τρόπο μπορεί να διαστείλει το νόημα της έννοιας επ άπειρο, και άρα να την αποδώσει εκεί που θέλει --όσο απίθανο και αν είναι αυτό-- ή να την φέρει σε αντίθεση με αυτό που θέλει. Κι εδώ έχουμε τους σπόρους του απίστευτου εκ πρώτης όψεως φιλοσοφικού κατορθώματος να αναγορευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα τυπικά σοσιαλδημοκρατικό, σε αντίθετο των σοσιαλδημοκρατών και σε συνώνυμο του λενινιστικού κόμματος, και το ΚΚΕ, ένα τυπικά μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα, σε αντίθετο των "λενινιστών κομμουνιστών" που εκθειάζονται στο απόσπασμα, και σεσυνώνυμο των "φιλελεύθερων αριστεριστών" και των "ψευτοριζοσπαστών" που κιοτεύουν μπροστά στη λενινιστική "ευθύνη" για "βρώμικη" δουλειά.

Ιδού η ομιλία του 2012 στην προεκλογική του ΣΥΡΙΖΑ:
Εσείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, το πραγματικό θαύμα, το ριζοσπαστικό αριστερό κίνημα που βγήκε από τη βολική θέση της περιθωριακής αντίστασης και με θάρρος έδειξε την προθυμία του να πάρει την εξουσία. Γι αυτό σας τιμωρούν. [...] Οι ψευτοριζοσπάστες επικριτές σας σας λένε ότι δεν είναι ώριμες οι συνθήκες για πραγματική κοινωνική αλλαγή. Ότι αν πάρετε την εξουσία τώρα, θα βοηθήσετε απλώς το σύστημα, κάνοντάς το πιο αποτελεσματικό. Αυτό, αν κατάλαβα καλά, σας λένε οι ψευτοριζοσπάστες του ΚΚΕ, που είναι βασικά το κόμμα αυτών που είναι ακόμα ζωντανοί επειδή ξέχασαν να πεθάνουν. [...] Αν περιμένετε τη σωστή στιγμή, η σωστή στιγμή δεν θα έρθει ποτέ. [...] Οπότε, έχετε μια επιλογή: είτε να περιμένετε με την άνεσή σας και να βλέπετε την κοινωνία σας να διαλύεται, όπως προτείνουν κάποια άλλα κόμματα της αριστεράς, είτε να παρεμβείτε ηρωϊκά, με πλήρη επίγνωση του πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τη σωστή επιλογή. Οι επικριτές σας σας μισούν επειδή κρυφά μέσα τους γνωρίζουν, νομίζω, ότι έχετε το θάρρος να είστε ελεύθεροι και να δράτε ως ελεύθεροι άνθρωποι. [...]Τολμάτε να κάνετε αυτό το οποίο αυτοί απλά ονειρεύονται. [...] Ο φόβος επιστρέφει και σας μισούν εκ νέου, επειδή μισούν την ελευθερία τους την ίδια.
Τα πάντα, κατά κάποιο τρόπο, ξεκινούν απ' την νέα λαθροχειρία "κυβέρνηση=εξουσία." Η λενινιστικήεπανάσταση, δηλαδή η βίαιη κατάληψη της εξουσίας, γίνεται εκλογική υποψηφιότητα για κυβέρνηση. Το ΚΚΕ είναι "ψευτοριζοσπαστικό" επειδή δεν θέλει να εγκλωβίσει την αριστερά στην κυβέρνηση, η οποία για τον Ζίζεκ είναι ήδη πάντα συνώνυμη της εξουσίας -- σε δραματική αντίθεση, φυσικά, με την λενινιστική διδαχή. Αντιστρόφως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι "ηρωϊκός" χωρίς να χρειαστεί να κάνει το παραμικρό που να εμπεριέχει ίχνος ηρωϊσμού, διότι, αίφνης, το να διεκδικείς έδρες στο κοινοβούλιο είναι συνώνυμο του να διεκδικείς την εξουσία, συνώνυμο της επανάστασης και συνώνυμο του λενινισμού.

Κι έτσι επιτελείται η μεγάλη αντιμετάθεση, δια της οποίας η πλήρης εγκατάλειψη στοιχειωδών αρχών του λενινισμού αναβαπτίζεται ως λενινισμός, ο οποίος με τη σειρά του αποφαίνεται ότι το λενινιστικό κόμμα είναι αντιλενινιστικό και το σοσιαλδημοκρατικό είναι λενινιστικό. Αυτά συμβαίνουν όταν έχεις ήδη θεωρητικά κενώσει τον λενινισμό από κάθε ιδεολογικοπολιτικό περιεχόμενο και τον έχεις καταστήσει συνώνυμο του αφηρημένου "θάρρους" να κάνεις αυτό που φοβούνται οι άλλοι να κάνουν. Το αν υπάρχουν πράγματα που ορθώς φοβούνται οι άλλοι να κάνουν, πράγματα που είναι ηθικά και πολιτικά απαράδεκτο και όχι θαρραλέο να κάνεις -- αυτό δεν απασχολεί τον φιλόσοφό μας. Ο φιλόσοφός μας αποφάσισε ότι "ριζοσπαστισμός"=αποφασιστικότητα να κάνεις τη "βρώμικη δουλειά"· το αν η "βρώμικη δουλειά" είναι να εξαγοραστείς και να πουληθείς στο σύστημα, για παράδειγμα, σε αντίθεση με αυτόν που λέει "ευχαριστώ, δεν θα πάρω" δεν επηρεάζει σε τίποτε την βαθυστόχαστη κρίση ότι εσύ είσαι "ήρωας" και ο άλλος "ψευτοριζοσπάστης." Εσύ ανέλαβες την "ευθύνη" να διαφθαρείς, ενώ ο άλλος προτίμησε να μείνει "όμορφη ψυχή." Άρα, με όρους ζιζεκικής πολιτικής επιστήμης, εσύ είσαι "λενινιστής", ο άλλος "σοσιαλδημοκράτης."

Όπως κατανοείτε, έχουμε εδώ την απαρχή μιας πολύ σκοτεινής πολιτικής συλλογιστικής, ενός φορμαλισμού χωρίς πολιτικά όρια, τα αποτελέσματα του οποίου δεν είναι απλώς η κατασυκοφάντηση του λενινισμού αλλά και η ευρύτερη τάση του Ζίζεκ να εξυμνεί αυτό που καταδικάζει, να καταδικάζει αυτό που εξυμνεί, να ταυτίζει τα αντίθετα, να αντιπαραθέτει τα συνώνυμα, και εν τέλει να κατασκευάζει μια πολιτική θεωρία χωρίς κανένα λογικό ειρμό ή βάση άλλη από το κυρίαρχο και αυταπόδεικτο δικαίωμά του να πολτοποιεί και να ανακατασκευάζει τα πάντα κατά το δοκούν και συμφέρον.

Για τον Λένιν ως θεωρητικό της "ευθύνης" αμετάθετα, της ευθύνης ως τέτοιας --όχι της ευθύνης για προλεταριακή επανάσταση και προλεταριακή χειραφέτηση αλλά μιας ersatz, υποκατάστατης, αφηρημένης και φορμαλιστικής "ευθύνης" που συναρτάται ευθέως με τη "βρωμιά" [ergo, όσο πιο βρώμικος τόσο πιο "υπεύθυνος" και "θαρραλέος"]-- και για την γραμμή απ' τους σλοβένους φιλελεύθερους στον λάθρο αντικομμουνισμό και από εκεί στον "φιλελευθερισμό για καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης" θα συνεχίσουμε στο επόμενο μέρος.


Ο Λένιν, ο Βέμπερ και η "πολιτική της ευθύνης" 


"Ο Λίμπνεχτ ανήκει στο τρελάδικο και η Ρόζα Λούξεμπουργκ στον ζωολογικό κήπο."

Η φράση αυτή ανήκει στον εξέχοντα αστό κοινωνιολόγο Μαξ Βέμπερ. Έντεκα μέρες μετά την χρήση της απ' τον ίδιο στα πλαίσια της πολεμικής επίθεσης κατά της επαναστατικής "ανευθυνότητας" των Σπαρτακιστών, ο Καρλ Λίμπνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ έπεφταν νεκροί στα χέρια των Freikorps με εντολή της "υπεύθυνης" αριστεράς του Φρίντριχ Έμπερτ και του βουλευτή Γκούσταβ Νόσκε. Όπως πληροφορούμαστε από τον Peter Thomas, ο οποίος παραθέτει τη φράση του Βέμπερ, ο γερμανός κοινωνιολόγος, ο οποίος είχε προτύτερα ανακηρύξει τον Α' Παγκόσμιο "μεγαλειώδη και υπέροχο", καταδίκασε (ως είθισται για "υπεύθυνους" σοσιαλδημοκράτες) τη δολοφονία, αλλά μετάνιωσε ελάχιστα για την συμμετοχή του στην "αποκτήνωση της πολιτικής δημαγωγίας" (φράση του Joachim Radkau, απ' το Max Weber: die Leidenschaft des Denkens) των γερμανών αντικομμουνιστών.

Λιγότερο από δυο εβδομάδες μετά το φόνο τους, ο Βέμπερ αποκάλεσε την εξέγερση των σπαρτακιστών "ικανοποίηση του μίσους και της δίψας για εκδίκηση"-- φράσεις οικείες από την επικαιρότητα της αρθρογραφίας των ημερών για το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Η φράση αυτή ακούστηκε στα πλαίσια της δημόσιας παρουσίασης του σημαντικού έργου του Βέμπερ "Η πολιτική ως λειτούργημα" (στα ελληνικά μεταφράστηκε ως "Η πολιτική ως επάγγελμα"), έργου που περιέχει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συλλογιστική περί πολιτικής της "ευθύνης":

Μπορεί να υποστηριχθεί ότι τρεις είναι οι ιδιότητες που είναι κυρίως καθοριστικές για τον πολιτικό: Πάθος – αίσθημα ευθύνης – μέτροΠάθος με την έννοια της αντικειμενικότητας:περιπαθής αφοσίωση σε μια «κοινή υπόθεση», στο θεό ή το δαίμονα που είναι ο άρχοντάς της.Όχι με την έννοια εκείνης της εσωτερικής συμπεριφοράς, την οποία ο νεκρός πλέον φίλος μου Georg Simmel συνήθιζε να χαρακτηρίζει ως «στείρα αναστάτωση», όπως αυτή προσιδίαζε σε ένα συγκεκριμένο τύπο προπάντων Ρώσων διανοούμενων (όχι βέβαια σε όλους τους Ρώσους διανοούμενους!) και η οποία σήμερα διαδραματίζει τόσο μεγάλο ρόλο επίσης και στους δικούς μας διανοούμενους, σ’αυτό το καρναβάλι που στολίζει κανείς με το περήφανο όνομα μιας «επανάστασης»ένας «ρομαντισμός του διανοητικά ενδιαφέροντος» που λειτουργεί στο κενό χωρίς κανένα αίσθημα εμπράγματης ευθύνης. Διότι δεν αρκεί βεβαίως το απλό πάθος, όσο και αν είναι τόσο γνήσια βιωμένο. Το πάθος δεν καθιστά κάποιον πολιτικό εάν, όντας στην υπηρεσία μιας «υπόθεσης» δεν καθιστά καθοριστικό οδηγό της πράξης του επίσης την υπευθυνότητα απέναντι ακριβώς σ’αυτή την υπόθεση. Και για αυτό χρειάζεται – αυτή είναι η καθοριστική ψυχολογική ιδιότητα του πολιτικού – το μέτρο, την ικανότητα να αφήνει κανείς τις πραγματικότητες να επιδρούν με εσωτερική συγκέντρωση και ησυχία, δηλαδή: την απόσταση από τα πράγματα και τους ανθρώπους. Η «έλλειψη απόστασης», καθαρά ως τέτοια, αποτελεί μια από τις θανάσιμες αμαρτίες κάθε πολιτικού και μία από εκείνες τις ιδιότητες η καλλιέργεια της οποίας θα καταδικάσει τους απογόνους των διανοουμένων μας σε πολιτική ανικανότητα. [...] Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι κάθε ηθικά προσανατολισμένο πράττειν μπορεί να βρίσκεται υπό δύο αξιώματα θεμελιωδώς διαφορετικά και ανεπανόρθωτα αντίθετα μεταξύ τους: μπορεί να είναι προσανατολισμένο ως προς την «ηθική του φρονήματος» ή ως προς την «ηθική της ευθύνης». Αυτό δεν σημαίνει ότι η φρονηματική ηθική είναι ταυτόσημη με την ανευθυνότητα και η ηθική της ευθύνης με έλλειψη φρονήματος. Περί τούτου δεν γίνεται ουδείς λόγος. [...] Όσο και αν αναπτύξετε πειστικά κάποια επιχειρήματα απέναντι σε έναν πεπεισμένο, φρονηματικά ηθικό συνδικαλιστή: ότι οι συνέπειες της δράσης του θα είναι η αύξηση των πιθανοτήτων της αντίδρασης, η αυξημένη καταπίεση της τάξης του, η ανάσχεση της ανόδου της – αυτό δεν πρόκειται να του προξενήσει ουδεμία εντύπωση. Όταν είναι κακές οι συνέπειες του πράττειν ενός ανθρώπου που δρα από καθαρό φρόνημα, τότε για τον δρώντα δεν είναι υπεύθυνος ο ίδιος αλλά ο κόσμος, η βλακεία των άλλων ανθρώπων ή – η βούληση του Θεού που τους έκανε έτσι. Αντιθέτως, ο ηθικός της ευθύνης υπολογίζει ακριβώς με εκείνα τα κατά μέσον όρο μειονεκτήματα των ανθρώπων – όπως ορθά τονίζει ο Fichte, δεν έχει κανένα δικαίωμα να προϋποθέσει την καλοσύνη και την πληρότητά τους, δεν αισθάνεται ότι είναι σε θέση να μετακυλίσει τις συνέπειες του δικού του πράττειν σε άλλους, εφόσον μπορούσε να τις προβλέψει. Θα πει: αυτές οι συνέπειες καταλογίζονται στην πράξη μουΟ ηθικός του φρονήματος νοιώθει «υπεύθυνος» μόνον για το ότι δεν πρέπει να σβήσει η φλόγα του καθαρού φρονήματος, φερ’ειπείν η φλόγα της διαμαρτυρίας ενάντια στην αδικία της κοινωνικής διάταξης. Ο σκοπός των πράξεών του είναι η διαρκής αναζωπύρωση αυτής της φλόγας, πράξεις οι οποίες αν κριθούν από την πλευρά της δυνατής επιτυχίας είναι εντελώς ανορθολογικές, και δεν μπορούν και δεν πρέπει παρά να έχουν υποδειγματική αξία. Αλλά με όλα αυτά το πρόβλημα δεν έχει ακόμη φθάσει στο τέλος του. Καμία ηθική του κόσμου δεν μπορεί να αποφύγει το γεγονός ότι η επίτευξη «καλών» σκοπών είναι σε αναρίθμητες περιπτώσεις δεσμευμένη στο ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς ηθικώς ύποπτα ή τουλάχιστον επικίνδυνα μέσα και ότι θα πρέπει να συνυπολογίσει τη δυνατότητα ή ακόμη και την πιθανότητα κακών παρενεργειών, και καμία ηθική του κόσμου δεν μπορεί να ορίσει: πότε και σε ποιο βαθμό ο ηθικά καλός σκοπός «αγιάζει» τα ηθικώς επικίνδυνα μέσα και τις παρενέργειες.
Για την πολιτική το καθοριστικό μέσον είναι η βία, και μπορείτε να δείτε πόσο μεγάλη είναι από ηθική άποψη η σημασία της έντασης μεταξύ σκοπού και μέσου, από το ότι, όπως όλοι γνωρίζουν, οι επαναστατικοί σοσιαλιστές (της κατεύθυνσης του Τσίμερβαλντ)6 ομολόγησαν ήδη κατά τη διάρκεια του πολέμου ότι είναι υπέρ μιας αρχής, η οποία θα μπορούσε να διατυπωθεί συνοπτικά ως εξής: «Εάν βρισκόμαστε προ της επιλογής, είτε ακόμη μερικά χρόνια πόλεμο και μετά επανάσταση ή ειρήνη τώρα και καμία επανάσταση, τότε επίλέγουμε: μερικά χρόνια πόλεμο!» [...] Με τον μπολσεβικισμό και με τον σπαρτακισμό, εν γένει με κάθε είδος επαναστατικού σοσιαλισμού, έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, και είναι βεβαίως εντελώς γελοίο, όταν από αυτή την πλευρά οι «πολιτικοί της βίας» του παλαιού καθεστώτος απορρίπτονται ηθικά λόγω της χρήσης του ίδιου μέσου, – όσο και αν είναι πλήρως δικαιολογημένη η άρνηση των στόχων τους.
Τι μας λέει ο Βέμπερ; Μας λέει ότι υπάρχουν δύο είδη απόλυτα ασυμβίβαστων μεταξύ τους ηθικών, η "ηθική του φρονήματος" και "η ηθική της ευθύνης."

Η "ηθική του φρονήματος" χαρακτηρίζει τους μπολσεβίκους και τους σπαρτακιστές, τον τρελό Λίμπνεχτ και το ζώο Λούξεμπουργκ. Είναι μια ηθική που ο Βέμπερ απορρίπτει κάθετα επειδή δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις συνέπειες των πράξεών της: "Όσο και αν αναπτύξετε πειστικά κάποια επιχειρήματα απέναντι σε έναν πεπεισμένο, φρονηματικά ηθικό συνδικαλιστή: ότι οι συνέπειες της δράσης του θα είναι η αύξηση των πιθανοτήτων της αντίδρασης, η αυξημένη καταπίεση της τάξης του, η ανάσχεση της ανόδου της – αυτό δεν πρόκειται να του προξενήσει ουδεμία εντύπωση. Όταν είναι κακές οι συνέπειες του πράττειν ενός ανθρώπου που δρα από καθαρό φρόνημα, τότε για τον δρώντα δεν είναι υπεύθυνος ο ίδιος αλλά ο κόσμος [...] Αντιθέτως, ο ηθικός της ευθύνης [...] Θα πει: αυτές οι συνέπειες καταλογίζονται στην πράξη μου. Ο ηθικός του φρονήματος νοιώθει «υπεύθυνος» μόνον για το ότι δεν πρέπει να σβήσει η φλόγα του καθαρού φρονήματος."

Αλλά τότε, ο ορισμός του Ζίζεκ για τον "λενινισμό" --ότι είναι αυτός ο πολιτικός τρόπος σκέψης που αναλαμβάνει την ευθύνη για τις δυσάρεστες συνέπειες των στόχων του-- είναι ταυτόσημος με τον ορισμό του Βέμπερ για την αντεπαναστατική "ηθική της ευθύνης." Ο Ζίζεκ μετατρέπει τον Λένιν σε Βέμπερ, και μάλιστα στον Βέμπερ που, επιχειρηματολογώντας ότι η "ηθική της ευθύνης" αναλαμβάνει τις συχνά δυσάρεστες ή βίαιες συνέπειες των στοχεύσεών της, δικαιολογεί, λίγες μέρες μετά τον φόνο των Λίμπνεχτ και Λούξεμπουργκ, αυτόν ακριβώς τον φόνο. Στα χέρια του Ζίζεκ, η "βρώμικη δουλειά" του λενινισμού ("η μυστική αστυνομία..." αλλά ποιων;) συγχωνεύεται με το επίσημο δόγμα της "τραγικής ευθύνης" των σοσιαλδημοκρατών να σφάξουν τους ανεύθυνους κομμουνιστές που απειλούν να τινάξουν την κοινωνία στον αέρα επειδή δεν έχουν καμία ηθική άλλη από αυτή της πεποίθησής τους και άρα επειδή δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των συνεπειών της προπαγάνδας τους.

Και σε αυτή ακριβώς τη μορφή, ο αλα Ζίζεκ "λενινισμός" είναι ένα πολύ χρήσιμο δόγμα για τον "φιλελευθερισμό σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης." Σε τέτοιες περιστάσεις, πράγματι, πρέπει να είναι κανείς "υπεύθυνος", όπως "υπεύθυνο" είναι το Zares, η ΔΗΜΑΡ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να εμποδίσει έγκαιρα αυτούς που απειλούν να κάνουν στ' αλήθεια επανάσταση και να διαλύσουν την "Ευρώπη" που "πρέπει να σωθεί.Ενάντια σ' αυτούς τους επαναστατικά ρομαντικούς και ανεύθυνους, δικαιολογείται βέβαια η φυσική βία που εφαρμόστηκε στους Λούξεμπουργκ και Λίμπνεχτ, αλλά αυτή μπορεί και να μην είναι απαραίτητη αν έχει κάνει καλά τη δουλειά της η ιδεολογική βία, η βία με την οποία αντιμετατίθενται τα ιδεολογικοπολιτικά χαρακτηριστικά ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, η βία με την οποία ο Λένιν μεταμορφώνεται σε θεωρητικό συνήγορο των Έμπερτ και των Νόσκε και σε δήμιο των Σπαρτακιστών, η βία με την οποία ο Ζίζεκ αυτοβαπτίζεται "λενινιστής". Και η βία που καταδικάζει, εμμέσως πλην σαφώς, τη Λούξεμπουργκ και τον Λίμπνεχτ με τον ταπεινωτικό όρο "ψευτοριζοσπάστες" ή "φιλελεύθεροι αριστεριστές". Το φάντασμα του μίσους του Βέμπερ για την γερμανική επανάσταση επιστρέφει συγκεκαλυμμένο στον ψευδολενινισμό του Ζίζεκ --η επιστροφή του κατεσταλμένου...--  με τη μορφή του εκθειασμού του Λένιν ως "επιτυχημένου" επαναστάτη και της Λούξεμπουργκ ως ερωτευμένης με την αποτυχία (αλα λακανικός "ναρκισσισμός των χαμένων αγώνων"):
Το μεγαλείο του Λένιν είναι ότι μπροστά σ' αυτή την καταστροφική κατάσταση δεν φοβόταν την επιτυχία -- σε αντίθεση με το πάθος για το αρνητικό που διακρίνουμε στη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Αντόρνο [!], για τους οποίους η απώτατη αυθεντική πράξη είναι η παραδοχή της αποτυχίας [...] Zizek, Revolution at the Gates, σελ. 6.
"Μη φοβάσαι να πετύχεις!" Θα μπορούσε, έτσι στερημένο από οποιοδήποτε απτό πολιτικό περιεχόμενο (να πετύχεις τι ακριβώς;), να περιέχεται σε κάποιο εγχειρίδιο αυτοβοήθειας για μάνατζερ -- και πιθανότατα περιέχεται ήδη. Είναι αυτό που συνδέει τις σύγχρονες προσωπικότητες της "αριστεράς" απ' τον Σλαβόι Ζίζεκ στον Αλέξη Τσίπρα, που δεν αφήνει το γεγονός ότι δεν γνωρίζει ούτε το επώνυμο της Ναόμι Κλάιν να τον αποτρέψει απ' το να δίνει τη μάχη του για την "κυβέρνηση της αριστεράς", στον Φώτη Κουβέλη που ανέλαβε --με την ζιζέκια λογική-- την βαριά ευθύνη του να υιοθετήσει "σκληρά μέτρα" για να διασώσει την ελληνική συμμετοχή στην "Ευρώπη", στο Zares και τα δεκάδες άλλα κακέκτυπα της σοσιαλδημοκρατίας τα οποία ο Σλοβένος ανεβάζει, με την trademark σοφιστική αθλιότητά του, στον θώκο του "πραγματικού λενινισμού."

Μόνο που ο Λένιν ο ίδιος, ο κατά τον Ζίζεκ συγκυριακά μπολσεβίκος πρωτοπόρος του δόγματος του τυχοδιωκτισμού "πατήστε επί πτωμάτων, φτάνει να πετύχετε, ποιος νοιάζεται τι!" κράτησε την φράση "αετός της επανάστασης" για την ηττημένη Λούξεμπουργκ και όχι για τον νικητή, σοφό καθηγητή Μαξ Βέμπερ και τους μπάσταρδους επιγόνους του.

πηγή: Lenin Reloaded

28.5.13

Το Μετρό της Μόσχας αναβιώνει την αβανγκάρντ ποίηση του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι




Με αφορμή τα 120 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ποιητή της αβάνγκαρντ, Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι, εγκαινιάζεται σήμερα ένας νέος συρμός στο μετρό της Μόσχας, αφιερωμένος στη ζωή και το έργο του μεγάλου καλλιτέχνη.Τα βαγόνια του τρένου καλύπτονται από τους στίχους του Μαγιακόφσκι και πόστερ που ζωγράφισε ο ίδιος τη δεκαετία του 1910. Ο σχεδιασμός υλοποιήθηκε από το μετρό της Μόσχας και το Μουσείο του Μαγιακόφσκι.
 Το τρένο θα λειτουργεί στη γραμμή Φιλιόφσκαγια του μετρό της Μόσχας μέχρι τις 31 Ιουλίου 2013. Υπάρχει επίσης μια στάση του μετρό της Μόσχας, που φέρει το όνομα του ποιητή και η οποία εγκαινιάστηκε το 1938.  

27.5.13

Για την λιμουζίνα του Χριστόφια.

Εμαζευτήκαν οι οικολόγοι έξω από την βουλή να κάμουν "δράση" για να μην αποδεσμευτεί το κονδύλι των 43 χιλιάδων για την αγορά της λιμουζίνας του πρώην προέδρου...

"Δράση" στην προκειμένη είναι να μαζευτούν 50 άτομα, να σχηματίσουν έναν αυτοκίνητο και να παίζουν μίκι-μάους όπως εξάλλου κάμνουν συνήθως, όσοι κάμνουν "δράσεις".

Η κυρία Ιωάννα Παναγιώτου των οικολόγων, που είναι για να την κλαιν οι ρέγγες, ως επίτροπος περιβάλλοντος πόσα πιάννει τον χρόνο; Γιατί δεν κάμνουν μια "δράση" με μιαν ρέγγαν αλατισμένην πόξω που την βουλή οι οικολόγοι μαζί με την Μακαρία ντυμένη στρατιωτίνα δηλαδή;

Τζαι ο πρώην πρόεδρος, τί τι θέλει την λιμουζίνα; Εν "δικαίωμα" του τάχα; Μα Δημήτρη εσύ είπαμεν είσαι σοσιαλιστής. Πιστέφκεις στο ότι στον καθένα πρέπει να δίνουμε ανάλογα με τις ανάγκες του. Τί θα την κάμεις την λιμουζίνα; Να πηαίνεις στο Κελάκι; Καλά ένα αυτοκίνητο των 15 ή των 20 χιλιάδων ευρώ εν σου κάμνει; Τάχα το πιο σπουδαίο αξίωμα που ήσιες ήταν αυτό το γ.γ. Τωρά τί έπαθες τζαι θέλεις τα αξιώματα όλων των πρώην προέδρων. Αφορά την αξιοπρέπεια της αριστεράς τούτον; Όχι δεν την αφορά. Όπως ούτε το πρόσωπο σου γενικότερα αφορά την αξιοπρέπεια της αριστεράς πλέον.

Μόνος σου απέδειξες εδώ και δύο χρόνια, πως το μόνο που σε κόφτει είναι ότι κόφτει τον κάθε συνηθισμένο Κυπραίο. Δηλαδή τα παιθκιά του τζαι τα εγγόνια του. Έφεφκες που το προεδρικό τζαι έκλαιες για τες επιθέσεις κατά σου τζαι κατά των συγγενών σου.

Τωρά θέλεις σύσσωμη η κυπριακή κοινωνία τζαι η αριστερά να κλάψει μαζί σου με τον ίδιο τρόπο. Σόρυ πρόεδρε. Αλλά η κοινωνία έσιει σοβαρά προβλήματα χωρίς να εν τζαι εξασφαλισμένη οικονομικά την ίδια ώρα όπως είσαι εσύ.

43 χιλιάδες, κάμε ένα πάρκο για τα μωρά στην γειτονιά τζαι πιάσε ένα Τογιότα πολυτελείας.

Αντί να ζητάς όπως το μωρό προστασία που την κοινωνία. Δείξε μιαν φορά πως έσιεις τζαι συ ανάστημα που δεν φιλτράρεται που κάτι το "προσωπικό" σου.

Επαραέγινεν το παραμύθι με την μετάθεση της πολιτικής σε "προσωπολατρική" κλαμούρα.


Όταν δημοσιεύεις μια συνέντευξη πρέπει να την διαβάζεις...

Μάλλον όμως η κ. Αντρούλα Γκιούρωβα δεν διάβασε την συνέντευξη του γ.γ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, που η ίδια δημοσίευσε στην Χαραυγή.

Αν την διάβαζε ή έστω αν ήταν σε θέση να κατανοήσει τί δημοσίευσε δεν θα έκανε σεμινάρια από το κομματικό έντυπο για τον Καζινοκαπιταλισμό στο κύριο editorial.

Να μην σας κουράζουμε...για τις θεωρίες περί Καζινοκαπιταλισμού, ποιοί και με ποιούς σκοπούς τις προωθούν, διαβάστε Redfly Planet.


"Ο λαός δεν θα σας ελεήσει" τιτλοφορεί το πιο κάτω άρθρο η κ.Γκιούρωβα. Σάμπως και ο λαός θα ελεηθεί από την συγκάλυψη των αιτιών της κρίσης. Διότι πρόκειται περί συγκάλυψης εαν τον παρασιτισμό του κεφαλαίου που είναι απολύτως σύμφυτος με το ιμπεριαλιστικό στάδιο του καπιταλισμού τον βαφτίζεις μορφή της κρίσης και όχι περιεχόμενο του τρόπου λειτουργίας του συστήματος. Εαν θες ψευδώς να αποκολλήσεις το σύστημα από το παρόν στάδιο και να το πας ένα βήμα πιο πίσω. Αν δεν λες στην ουσία απολύτως τίποτα για το ελάχιστα αυτονόητο.

Ότι δηλαδή η κυριαρχία των μονοπωλίων έχει μετατραπεί σε τραπεζιτική ολιγαρχία και πως δεν είναι δυνατόν με κανένα τρόπο να κάνεις "αντι-τραπεζιτική" πολιτική χωρίς να κάνεις αντι-μονοπωλιακή και αντι-ιμπεριαλιστική πολιτική.

Είναι ο Ιμπεριαλισμός κυρία Γκιούρωβα δεν είναι η τσόχα!!! Κι αυτό με τη "νεοφιλελεύθερη λαίλαπα" έχει καταντήσει  πια μια αηδία...


Ξεκάθαρα O λαός δεν θα τους ελεήσει...
Γράφει Ανδρούλα Γκιούρωφ

Χάθηκαν δισεκατομμύρια στην «τσόχα» της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας. Με άλλα κόλπα επιχειρούν να αποσείσουν τις ευθύνες εκείνων που εγκλημάτησαν και ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα, ενώ σε άλλες χώρες όπως η Ισλανδία, τραπεζίτες και άλλοι που εμπλέκονταν σε τραπεζικά σκάνδαλα όχι μόνο τιμωρήθηκαν αλλά δεσμεύτηκαν και περιουσίες που αποκτήθηκαν με αθέμιτα μέσα. Οι πολίτες ατενίζουν με δέος το αύριο καθότι, αντί οι νέοι ένοικοι του Προεδρικού «να πάρουν τον ταύρο από τα κέρατα» και να δώσουν λύσεις όπως δεσμεύονταν προεκλογικά και μετεκλογικά, στήνουν επικοινωνιακά παίγνια για να εμφανίζουν τον νυν Πρόεδρο ως τον Μεσσία που θα μας βγάλει από τα κρίσιμα αδιέξοδα που ο ίδιος μας οδήγησε στη διάρκεια των δέκα ημερών από της ανάληψης των καθηκόντων του.
Δεν απαντούν ποιος και πώς έκλεισε τη συμφωνία ξεπουλήματος των παραρτημάτων των κυπριακών τραπεζών στην Τρ. Πειραιώς στην Ελλάδα και ποιος θα είναι τελικά ο συνολικός λογαριασμός που θα κληθεί να πληρώσει ο Κύπριος φορολογούμενος. Εκοψαν στεγαστικά δάνεια σε πρόσφυγες, έκοψαν επιδόματα σε απόρους και φτωχούς και το μαχαίρι της λιτότητας εξακολουθεί να ακονίζεται για να περικόψει ό,τι έχει σχέση με το Κράτος Πρόνοιας.
Οι κρατικές ιατρικές υπηρεσίες υποβαθμίζονται, οι καρκινοπαθείς σταυρώνονται γιατί τα κονδύλια που είναι εγκεκριμένα καταργούνται. Αυτό επεδίωκε και επιβάλλει τώρα η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα της Συναγερμικής κυβέρνησης, να εξαφανίσουν το Κράτος Πρόνοιας. Ο «εγγυητής» των δεσμεύσεων του Ν. Αναστασιάδη Μάριος Καρογιάν έχει άλλες σκοτούρες τώρα και δεν ευκαιρεί να ζητήσει εξηγήσεις από τον Πρόεδρο που ακύρωσε όλες τις δεσμεύσεις του.
Στην Ερευνητική Επιτροπή δεν είδαμε ακόμα κανένα εκ των ευυπόληπτων πρώην δικαστών να ανακρίνει επί της ουσίας πρώην ισχυρούς τραπεζίτες, πόσα κέρδη απέκτησαν την εποχή της παντοδυναμίας τους. Καμιά ερώτηση από το περιεχόμενο της έκθεσης Alvarez & Marshal (όσο ελλιπής και αν είναι) δεν έκαναν ενώ υπάρχουν περιπτώσεις όχι μόνο ατασθαλιών αλλά και ποινικών αδικημάτων.
Καμιά ερώτηση για τα ποσά που πληρώνονταν νομικοί σύμβουλοι για τις υπηρεσίες τους στις τράπεζες, που παρεμπιπτόντως κάποιοι είναι είτε βουλευτές είτε δικηγόροι συγγενείς δικαστών, είτε νομικοί σύμβουλοι σε αρκετούς άλλους οργανισμούς. Ούτε και έλαβαν υπόψιν τις αναφορές του Προέδρου Αναστασιάδη να εξετάσουν κατά προτεραιότητα τις υποθέσεις (φυγάδευσης εκατομμυρίων για να γλυτώσουν το κούρεμα) των εξ’ αγχιστείας και εξ’ αίματος συγγενών του.
Εκτός και αν τα είπε τότε για να ρίξει στάχτη στα μάτια των αφελών.
Ο κόσμος δεν πρόκειται να τους ελεήσει. Τώρα αυτοί κυβερνούν και αυτοί λογοδοτούν. Αν νομίζουν πως θα συνεχίσουν να φορτώνουν τα εγκλήματα των όποιων τραπεζιτών και τις δικές τους τσαπατσουλιές στους προηγούμενους να το ξεχάσουν.

26.5.13

Πρόσκληση - ΚΚΕ - Κομ. Οργ. Κύπρου



Η Κομματική Οργάνωση του Κ.Κ.Ε. στην Κύπρο, πραγματοποιεί το Σάββατο 15 Ιούνη και ώρα 6μ.μ. 
εκδήλωση - συζήτηση με θέμα 
" Πολιτικές εξελίξεις και η πολιτική πρόταση του Κ.Κ.Ε." 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στη αίθουσα ΕΒ 107 στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (κεντρικά)
στη οδό Καλλιπόλεως 75, Λευκωσία.
Ομιλητής ο σ. Ελισσαίος Βαγενάς μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και υπεύθυνος του τμήματος Διεθνών Σχέσεων.






24.5.13

Με τα δικά μας τα φτερά...

Η «αντιρατσιστική» ΕΕ... απέχει (!) από την ψηφοφορία κατά του ναζισμού!


Τόσο το παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας με το ακροδεξιό ακροατήριο, όπως προκύπτει και από τη στάση της γύρω από το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο», όσο και η ανάγκη του ΠΑΣΟΚ να ενδυθεί το δημοκρατικό φερετζέ, κατοχυρώνοντας για λογαριασμό του την «πατέντα» του λεγόμενου «συνταγματικού τόξου», είναι δεδομένα.
Αυτά τα δεδομένα, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν τη διαπίστωση ότι τα πολιτικά ζητήματα, οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις και οι διαφορετικές ιστορικές αναγνώσεις δεν «διευθετούνται» με νομοθετικές απαγορεύσεις.
*
Θα επαναλάβουμε:
α) Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που θα έβαζαν τέλος στην ξενοφοβία και στο φασισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά το νόμο που υπάρχει εδώ και χρόνια στηνΟυγγαρία εναντίον όσων αρνούνται το «Ολοκαύτωμα», το ακροδεξιό, αντισημιτικό κόμμα «Γιόμπικ» κατέχει με 17% την τρίτη θέση στο αστικό κοινοβούλιο της χώρας;
β) Αν είναι οι νόμοι του αστικού κράτους που θα μας προφυλάξουν από το ναζισμό, τότε πώς εξηγείται ότι παρά την απαγόρευση του ναζιστικού κόμματος στη Γερμανία, στη χώρα, πέρα από τα φιλοναζιστικά κόμματα και οργανώσεις, υπάρχει και μια πανσπερμία νεοναζιστικών συμμοριών που δρουν απροκάλυπτα και ότι μόνο το 2012 τα εγκλήματα ρατσιστικού χαρακτήρα έφτασαν τα 17.600;
γ) Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που ορίζοντας το «ορθόν» της ανάγνωσης της Ιστορίας δημιουργούν το ασφαλές περιβάλλον καταπολέμησης της μισαλλοδοξίας και του μισανθρωπισμού, τότε πώς εξηγείται ότι στη Γαλλία, όπου υπάρχει τέτοιος νόμος, ο οποίος καταδικάζει όποιον αρνείται τη γενοκτονία των Αρμενίων, εντούτοις το φασιστικό κόμμα της Λεπέν έρχεται δεύτερο στις δημοσκοπήσεις;
δ) Αν ήταν οι νόμοι του αστικού κράτους που διώκουν το ρατσισμό γιατί τα καταγεγραμμένα περιστατικά ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα, και μόνο μέσα στο 2012, ξεπέρασαν τα 150, αλλά κανενός το αυτί δεν ίδρωσε εκ των επιφορτισμένων να εφαρμόσουν τους ήδη υφιστάμενους νόμους κατά του ρατσισμού και κατά των καθαρμάτων που διέπραξαν αυτά τα εγκλήματα;
*
Θα το επαναλάβουμε:
Αυτή η διττή τακτική των κομμάτων του «αστικού τόξου», είτε να επιδεικνύουν«δημοκρατικούς» φερετζέδες κατά του φασισμού, είτε να «σαλιαρίζουν» με τους φασίστες στο όνομα του... Βολταίρου (σ.σ.: «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»), είναι οι δυο όψεις του νομίσματος της ίδιας υποκρισίας:
Της υποκρισίας που
1) «ξεχνά» ότι αυτό το κράτος είναι, το αστικό, που ως κράτος των μονοπωλίων γεννά, τρέφει και εκτρέφει το ναζισμό, το φασισμό, το ρατσισμό, την ξενοφοβία,
2) «ξεχνά» ότι «διαθέτουμε» πρώην υπουργούς και νυν κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους κομμάτων του (αστικού) «δημοκρατικού τόξου» που συνάδελφοί τους από το ίδιο κόμμα για να τους υπερασπιστούν αναφέρουν ότι δεν υπήρξαν ναζιστές αλλά «μόνο» (!) χουντικοί,
3) «ξεχνά» ότι είναι αυτό το κράτος, το αστικό, που κάνει τον Βολταίρο... με τα κρεμμυδάκια, όταν πρόκειται για το δικαίωμα να μιλούν και να δρουν εναντίον του οι απεργοί, οι διαδηλωτές και φυσικά εκείνοι που, πραγματικά, το αμφισβητούν εκ βάθρων.
*
Πέραν των παραπάνω, όμως, αξίζει μια ακόμα φορά να σταθούμε σε εκείνο που συμφωνούν όλοι τους. Τόσο οι υπερασπιστές του λεγόμενου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου, όσο και οι «φιλοευρωπαίοι» επικριτές του νομοσχεδίου. Οτι, δηλαδή, η Ελλάδα «πρέπει» να «ευθυγραμμιστεί» με τα ισχύοντα στην ΕΕ (όπως λένε οι πρώτοι) ή ότι «έχει ήδη ευθυγραμμιστεί» και δε χρειάζεται νέος «αντιρατσιστικός νόμος» (όπως λένε οι δεύτεροι).
«Ευθυγράμμιση» με την ΕΕ, λοιπόν, είναι ο κοινός τόπος τους. Και γιατί; Μα διότι έτσι (όπως ισχυρίζονται και οι μεν και οι δε) θα πατάξουμε το ναζισμό, το φασισμό, το ρατσισμό, την ξενοφοβία. Μάλιστα...
*
Δυο ερωτήσεις:
Πρώτη: Αν οι πολυδιαφημισμένες «δημοκρατικές ευαισθησίες» της ΕΕ έβαζαν φρένο στο φασισμό και στο ρατσισμό, τότε πώς εξηγείται στα μισά κράτη - μέλη της να παρατηρείται ενίσχυση της ακροδεξιάς και να συγκυβερνούν φασιστικά ή κρυφοφασιστικά κόμματα και πολιτικά πρόσωπα;
Δεύτερη (και παρακαλούμε την ΠΡΟΣΟΧΗ σας): Στις 21/12/2010 - για δεύτερο συνεχόμενο έτος - η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ψήφισμα, με το οποίο καταδίκαζε την ηρωοποίηση όσων συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Βάφεν SS», τις δημόσιες εκδηλώσεις δικαίωσης του ναζιστικού παρελθόντος και του ναζισμού, την ανέγερση μνημείων προς τιμήν των ναζί και των συνεργατών τους, τη βεβήλωση ή καταστροφή μνημείων προς τιμήν των αγωνιστών κατά του φασισμού και του ναζισμού, την παράνομη εκταφή ή μεταφορά των σορών των θυμάτων της φασιστικής θηριωδίας.
Το ψήφισμα υπερψηφίστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των χωρών (129) του ΟΗΕ. Κι όμως:
Σε αυτά τα 129 κράτη που καταδίκασαν το ναζισμό, δεν ήταν κανένα κράτος - μέλος της ΕΕ!
Στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ κατά του ναζισμού, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ επέλεξαν την... αποχή!
*
Αλήθεια:
Αυτή η ΕΕ, με αυτές τις κυβερνήσεις (και τις ελληνικές), που αρνείται να καταψηφίσει στον ΟΗΕ το ναζισμό. Που επιλέγει διά της αποχής τη σιωπηρή στήριξη της ηρωοποίησης και αποκατάστασης των συνεργατών των ναζί εγκληματιών πολέμου που ανοιχτά πραγματοποιείται σε σειρά από κράτη - μέλη της ΕΕ.
Αυτή η ΕΕ, στο εσωτερικό της οποίας εντείνονται οι διώξεις ενάντια σε βετεράνους αγωνιστές της αντιφασιστικής πάλης, σε κομμουνιστές και Κομμουνιστικά Κόμματα.
Αυτή η ΕΕ, που ενώ αρνείται την καταδίκη του ναζισμού και των «Βάφεν SS», ταυτόχρονα επιδίδεται στη χυδαία διαστρέβλωση και γκεμπελική παραχάραξη της Ιστορίας και πρωταγωνιστεί στην ανιστόρητη επιχείρηση εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό.
Αυτή η ΕΕ και η «ευθυγράμμιση» μαζί της είναι που θα μας προστατέψει από το «αυγό» και από τα «φίδια» του;

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ


Ριζοσπάστης

23.5.13

Ο Πινόκλης και το Μινόρε του Τεκέ







Κει στον Πειραιά γεννήθηκα 
και τ’ όνομά μου ειν’ Τσόκλης
μα το ξαναβαφτίστηκα 
και γίνηκα Πινόκλης.

Κει στον Πειραιά καθόμουνα 
κει βρε στο Πασαλιμάνιμα 
στο Νιου Γιόρκι κάθομαι
 στο Μάντισον Σεϊντάνι.

Και ξερτέ βρε Αρκαντάσηδες
 πώς μπερδεύτηκεν ο κόμπος
γιατί την ανακάλυψε
 αυτή τη γη ο Κολόμπος.

Στίχοι/Μουσική: Δημοσθένης Ζάττας



( εδώ όπως το ερμήνευσε ο Θανάσης )



( πληροφορίες από youtube)

Σύνθεση του Ιωάννη Χαλικιά ή Τζακ Γκρέγκορυ που παίζει και το μπουζούκι. Κιθάρα παίζει ο Σοφοκλής Μικελίδης. Ηχογραφήθηκε στις ΗΠΑ το 1932 και όταν κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα είχε τέτοια επιτυχία που παρακίνησε τις δισκογραφικές εταιρείες να ηχογραφήσουν τραγούδια με μπουζούκι. Από την άποψη αυτή είναι ιστορικό. Η μελωδία του επηρέασε συνθέτες στην Ελλάδα κι αναγνωρίζεται στο "ΜΙΝΟΡΕ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ" και στο "ΜΙΝΟΡΕ ΤΗΣ ΤΑΒΕΡΝΑΣ".

Νταξ...

Την εποχή του Κουτσιούκ Μεχμέτ, όταν εγώ ήμουν "νεαρή επιστήμονας" πριν από 20 χρόνια, 21 για την ακρίβεια, δηλαδή πριν από την εποχή των παχιών αγελάδων στην Κύπρο, πήρα για πρώτο μισθό ως απόφοιτη πανεπιστημίου 1250 λίρες. Με εκείνα τα χρήματα κατάφερα να επιβιώσω με σχετική αξιοπρέπεια. Δηλαδή να ζήσω μόνη μου και να συντηρήσω τον εαυτό μου. Αυτό. Δεν έκανα καμιά απολύτως περιουσία από τον μισθό μου. Απλά επιβίωσα.

Σήμερα 21 χρόνια μετά, διάβασα επιστολή του Αντρέα Φακοντή προς 4 δήμους της επαρχίας Πάφου, που τους καλεί να εκμεταλλευθούν το πρόγραμμα εργοδότησης της Ε.Ε για νέους επιστήμονες με εβδομαδιαίο μισθό 125 ευρώ. Τον μήνα 500 ευρώ. Ο μισθός είναι "επίδομα" στην ουσία ή για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους είναι φτηνή εργοδότηση εξειδικευμένου προσωπικού.

Είναι θέμα "οπτικής" άραγε; Ποιά ακριβώς είναι η οπτική εδώ; Πως είναι καλύτερα να δώσουμε 1000 θέσεις στην Πάφο με 500 ευρώ τον μήνα παρά να μην δώσουμε τίποτα; Ή μήπως η σωστή οπτική θα ήταν να καταδικάζαμε την πολιτική της Ε.Ε παρά να της κάναμε πλάτες. Και λίστες...Γιατί είμαστε απολύτως βέβαιοι, πως για αυτά τα 500 ευρώ θα γίνουν λίστες. Με μέσα. Ίσως να μοιραστούν κατ΄αναλογία και στα κόμματα.

500 ευρώ τον μήνα. Μείον 100 ευρώ τον μήνα για βενζίνη. Μείον 100 ευρώ τον μήνα για ένα νερό και ένα φραπέ το ελάχιστο για οκτώ ώρες. Μας μένουν 300 ευρώ. Μια χαρά. Τί άλλο χρειάζεται ένας/μια 25χρονος/νη; 300 ευρώ για τσιγάρα, μπύρες και προφυλακτικά. Κάνει και οικονομία αν θέλει για να πάει εναλλαχτική κατασκήνωση... Δηλαδή περίπου όσα θέλει και ένας μαθητής λυκείου για τα καθημερινά του έξοδα και τα έξοδα του σ/κ με τις φίλες/ους. Εκτός αν θα μαντρώσουμε τους νέους μέσα στο σπίτι να βλέπουν τι βι και να μοιράζονται την κοινωνική τους ζωή με την μάνα τους και τον πατέρα τους. Εσώκλειστους...

47% λέει, αυξήθηκε η ενδοοικογενειακή βία στην Ελλάδα λόγω κρίσης.

Λογικός αριθμός. Αν οι νέοι ξεσπούν πάνω στις οικογένειες τους, οι γονείς πάνω στα παιδιά τους, οι γυναίκες στους συζύγους τους και οι άντρες στις συζύγους τους, είναι απολύτως λογικό. Συγνώμη. "Δεν είναι ώριμες οι συνθήκες". Κι αφού δεν είναι ώριμες, οι μόνες διαθέσιμες που μας μένουν, είναι οι συνθήκες των 500 εξευτελιστικών ευρώ για τους νέους μας.

Προτείνατε εσείς κάτι άλλο; Είπατε εσείς στους νέους ανθρώπους να μην συμβιβαστούν, να αγωνιστούν και να ξεσπάσουν τον θυμό τους εκεί που πρέπει; Όχι δεν τους είπατε αυτό. Τους είπατε να γραφτούν στις λίστες για τα 500 ψωροευρώ σας.

Να τους στείλετε τζαι κανένα σάντουιτς εσείς που βαστάτε...

Δεύτερη είδηση. Έδωσε στην δημοσιότητα ο πρώην πρόεδρος τα περιουσιακά του στοιχεία.
Νταξ. Τίποτα άξιο λόγου. Αν είσαι για τόσα-πόσα χρόνια γ.γ ενός "κομμουνιστικού" κόμματος και τα σχεδόν 2 εκατομμύρια που κέρδισες μαζί με την σύνταξη, ως πρόεδρος της δημοκρατίας εκλελεγμένος από τον κόσμο της αριστεράς, τα διέθεσες για να αγοράσεις στα παιδιά σου σπίτια του μισού εκατομμυρίου έκαστο, τότε είσαι ανάξιος λόγου. Τελία και παύλα.

Νταξ.

Γιατί λείπει το 25% προσφορά προς το κόμμα - βάσει του καταστατικού - από τις απολαβές του προέδρου; Στο πόθεν έσχες που δημοσιοποίησε ο νυν γ.γ του ακελ Άντρος Κυπριανού, η προσφορά είναι δηλωμένη. Από τα περιουσιακά στοιχεία του προέδρου γιατί λείπει αυτή η προσφορά;

Γνωρίζουμε πως η μη καταβολή του 25% είναι παραβίαση του καταστατικού του κόμματος και στο παρελθόν στελέχη του κόμματος έχουν αποβληθεί επειδή αρνήθηκαν να καταβάλουν το ποσό. Πού θα τα βρει ο πρόεδρος να τα καταβάλει; Ή δεν θα τα καταβάλει;
Έσιει χάζιν...

Μισό εκατομμύριο ο ένας εισοδήματα, μισό χιλιάρικο ο άλλος, τί έγινε;

Φτάνει που όλοι αγωνιζόμαστε για τον "απλό άνθρωπο".

Τί είναι δηλαδή ο "απλός άνθρωπος"; Είναι αυτός που μόλις μπορέσει αγοράζει σπίτι μισού εκατομμυρίου και ακολούθως περιφρουρεί το κόμμα σαν τα μάθκια του σάζοντας με λίστες κάποιους δικούς του για να πιάσουν 500 ευρώ... Διότι οι συνθήκες όπως είπαμε δεν είναι ώριμες. Αν ήταν ώριμες θα είχαμε και άλλη πρακτική εφαρμογή των "κομμουνιστικών" μας - ας - γελάσουμε - και - ας - ξαναγελάσουμε - πιστεύω.








22.5.13

Το ιδεολογικό τρικάκι


Ποιό είναι το "ιδεολογικό τρικάκι" της σοσιαλδημοκρατίας σήμερα σε Κύπρο και Ελλάδα;

Να πείσουν τους εργαζόμενους πως αυτοί και το "καλό" κεφάλαιο - που τους δίνει δουλειές, έχουν έναν κοινό εχθρό - το κακό κεφάλαιο των τραπεζιτών που σπατάλησε τα κέρδη.

Δέστε ΣΥΡΙΖΑ, Βαξεβάνηδες, Λίστες και Έντυπα του ΑΚΕΛ.

Μετονόμασαν τον πόλεμο κατά των τραπεζιτών και υπέρ του "υγιούς" κεφαλαίου σε "ταξικό" πόλεμο.

Δέστε με πόση αυταρέσκεια οι αριστεροί της Κύπρου ασχολούνται με το θέμα των τραπεζιτικών σκανδάλων λες και κάνουν ταξική επανάσταση.

Ποιό είναι το αποτέλεσμα;

Το "Σίγμα"...

Δηλαδή: το πούλημα της εργατικής τάξης.

Τί είναι το πούλημα της εργατικής τάξης;

Το πούλημα της δύναμης του αγώνα της.


...ανέλαβε η ΠΕΟ μαζί με το Υπουργείο Εργασίας ( της νεοφιλελεύθερης αντεργατικής ας-γελάσουμε-όλοι-μαζί κυβέρνησης Αναστασιάδη ) να εξοικονομίσει 680 χιλιάδες ευρώ για τον φασίστα Χατζηκωστή αλλά ο Χατζηκωστής τους είπε να πάνε να πνιγούν κι αυτοί και η "εργασιακή" τους ειρήνη"...



Σε απεργία κατέρχονται οι υπάλληλοι στο «Σίγμα», καταγγέλλοντας τη Διεύθυνση για επιβολή μονομερών αποφάσεων.
Η απεργία ξεκίνησε στις 08:30 το πρωί και θα λήξει στις 22:00.
Όπως ανέφερε στο ΚΥΠΕ ο Οργανωτικός Γραμματέας της ΠΑΣΕΥ – ΠΕΟ Κωνσταντίνος Χατζηθωμάς, η Διεύθυνση του Σίγμα κατέθεσε πρόταση για απόλυση 24 ατόμων και μείωση του μισθού του προσωπικού κατά 25%.
Οι συντεχνίες ζήτησαν μεσολάβηση του Υπουργείου Εργασίας με στόχο τόσο την επιβίωση του σταθμού αλλά και τη διατήρηση των θέσεων εργασίας. Ως αποτέλεσμα, το Υπουργείο κατέθεσε πρόταση για 11 πλεονασμούς και κλιμακωτές μειώσεις μισθών ξεκινώντας από 3% για τους χαμηλόμισθους και φτάνοντας το 28% για τους υψηλόμισθους. Αυτό το μέτρο, είπε ο κ. Χατζηθωμάς, θα έφερνε μια εξοικονόμηση της τάξης των 680,000 ευρώ το χρόνο.
Πρόσθεσε ότι η Γενική Συνέλευση του προσωπικού αποφάσισε να ακολουθήσει την πρόταση του Υπουργείου Εργασίας αλλά, σύμφωνα με τον κ. Χατζηθωμά, η Διεύθυνση εφάρμοσε χθες βράδυ μονομερώς άλλη πρόταση με απολύσεις και αποκοπές μισθών.
Ο κ. Χατζηθωμάς είπε ότι δεν υπήρχε άλλη επιλογή από την απεργία αφού παρά τις προσπάθειες που έγιναν η Διεύθυνση δεν τους δέχθηκε για να συζητήσουν το θέμα που προέκυψε.


πηγή: Παρατηρητήριο Εργασίας και Ταξικών Σχέσεων

Σιακόλας Πάτερ Φαμίλιας

Πού βρισκόμαστε;

Βρισκόμαστε στο σημείο κατά το οποίο, στην Ελλάδα το κράτος απελαύνει 2 από τους εργάτες στη Μανωλάδα και ο κόσμος ( κάποιος κόσμος ) αγωνίζεται υπέρ της παραμονής τους, και στο σημείο όπου στην Κύπρο τα κοινοβουλευτικά κόμματα με πρωτοβουλία του ΑΚΕΛ και συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας διεκδικούν την απόλυση 5.000 εργατών από την ξενοδοχειακή βιομηχανία και την αναγκαστική απέλαση τους, χωρίς να ακούγεται κιχ από πουθενά.

Βρισκόμαστε επίσης στο σημείο, όπου θα φωνάζουμε τους εργοδότες μας "μπαμπά" γιατί αντί για μισθό μας δίνουν χαρτζηλίκι - όπως είπε κάποιος φίλος.

Είναι γεγονός πως ο Σιακόλας δυσκολεύεται ρε παιδί μου να καλύψει τα έξοδα. Δηλαδή τους μισθούς, που για τους εργοδότες καταχωρούνται ως "έξοδα" τα οποία είναι πλέον πολλά και γι αυτό θα περικοπούν.

Ο εργάτης από παραγωγός υπεραξίας γίνεται "έξοδο" και τσουπ νάσου και η μαγική συνταγή της λύσης μέσω των περικοπών.

Κάπου εκεί εμφανίζονται και οι συντεχνίες. Τις οποίες στην προκειμένη, κάλεσε ο ίδιος ο επιχειρηματίας και όχι οι εργαζόμενοι.

Ο "Μπαμπάς" Σιακόλας προτείνει να δουλεύουν όλοι με λιγότερα για να έχουν όλοι δουλειά. Επειδή σαν ταπεινός πατέρας νοιάζεται για όλα τα παιδιά του και δεν θέλει να αδικήσει κανένα του παιδί...

Από την άλλη οι συντεχνίες προφανώς θα προτιμήσουν το πνεύμα "οικογενειακής σταθερότητας" για πατεράδες και παιδιά.

Είδωμεν..

Η είδηση από το Παρατηρητήριο


Λευκωσία: Ο μεγαλύτερος οργανισμός της κυπριακής λιανικής αγοράς, η Ermes Group, μέλος του Ομίλου εταιρειών Νίκος Σιακόλα, υπό το βάρος των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης, αποφάσισε να αλλάξει το καθεστώς εργασίας του προσωπικού της. Συγκεκριμένα, προχθές η διεύθυνση της Ermes Group απέστειλε επιστολή σε όλο το προσωπικό της με την οποία κοινοποιεί απόφασή της για διαφοροποίηση του καθεστώτος απασχόλησής του και μετατροπή των υπαλλήλων από εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης σε εργαζόμενους μερικής απασχόλησης. Η απόφαση αυτή εντάσσεται σε μια προσπάθεια η εταιρεία να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας και να μην προχωρήσει σε άλλες επώδυνες κινήσεις, υποστηρίζει.

Εκπρόσωπος της εταιρείας δήλωσε στον «Φ» τα εξής: «στο πλαίσιο των προσπαθειών που καταβάλλουμε για αντιμετώπιση των συνεπειών από την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που πλήττει την Κύπρο, για οικονομική περισυλλογή και αποφυγή αχρείαστων δαπανών, έχουμε επεξεργαστεί διάφορες σκέψεις και προτάσεις, τις οποίες συζητούμε με το προσωπικό».

Στόχος του οργανισμού, προσθέτει, «είναι για τους εργαζόμενους να διατηρήσουν όσο είναι δυνατό τις θέσεις εργασίας τους και για τις δραστηριότητες που τους εργοδοτούν να επιβιώσουν».

Στην επιστολή η διεύθυνση της Ermes αναφέρει ότι η απόφαση λήφθηκε «λαμβάνοντας υπόψη τις λειτουργικές ανάγκες της εταιρείας», συμπληρώνοντας ότι «οι ωριαίες απολαβές του προσωπικού παραμένουν ως έχουν», χωρίς όμως να διευκρινίζεται πόσες ώρες θα εργάζεται και πώς θα διαμορφωθούν οι υπόλοιποι όροι εργοδότησής του. Η διεύθυνση της Ermes κάλεσε το προσωπικό αν συμφωνεί να υπογράψει την επιστολή, επιδιώκοντας δρομολόγηση της απόφασης από την 1η Ιουνίου 2013. Ο εκπρόσωπος της Ermes υπολόγισε το επηρεαζόμενο προσωπικό γύρω στα 900 άτομα.

Οι πρώτες αντιδράσεις του προσωπικού ήταν αρνητικές και όπως πληροφορούμαστε, η εταιρεία δεν πίεσε τα πράγματα. Μετά την αναστάτωση που προκλήθηκε, η διεύθυνση της εταιρείας έχει καλέσει τις συντεχνίες ΠΕΟ και ΣΕΚ σε διαβούλευση, δηλώνοντας ότι «με πνεύμα συνεργασίας και κατανόησης, στοχεύουμε να βρούμε τις καλύτερες λύσεις για όλους».
Γράφει: Αντωνία Λαμπράκη



20.5.13

Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική, κι ας πλένω για 15 ευρώ την ημέρα πιάτα.

Και η ΠΕΟ δια του κυρίου Αντρέα Φακοντή στην πρώτη γραμμή της γλωσσικής καθαρότητας ως κριτηρίου εργοδότησης και "πάταξης" της "παράνομης" εργοδότησης.
Παράνομο είναι το καθεστώς σας κύριοι, όχι οι εργαζόμενοι. Παράνομα είναι τα ημερομήσθια σας, οι νόμοι σας και η "κοινωνική" σας συμμαχία εντός της βουλής. Σας αξίζει και η Αιμιλιανίδου στο Υπουργείο Εργασίας, όχι πως η προηγούμενη κυβέρνηση και η Σωτηρούλα είχαν κάποιο πρόβλημα με την "πάταξη", εξάλλου είναι η ΠΕΟ που απαιτεί την τήρηση της "νομοθεσίας".
Κατά τα λοιπά, έχουμε "ταξική" πολιτική, λαμπρόν να μας κάψει...


Τον καθορισμό επαγγελματικών προσόντων και τη γνώση της ελληνικής γλώσσας για την εργοδότηση στην επισιτιστική βιομηχανία ζητούν οι βουλευτές που καλούν την Κυβέρνηση να υιοθετήσει πρόσθετα μέτρα ώστε να αντιμετωπισθεί η εργοδότηση κοινοτικών σε βάρος των Κυπρίων και η παράνομη και η αδήλωτη εργασία.

Η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εργασίας συζήτησε τη συνεχιζόμενη αύξηση της ανεργίας και τους διάφορους τρόπους αντιμετώπισης της στην παρουσία της Υπουργού Εργασίας Ζέτας Αιμιλιανίδου.

Σε δηλώσεις μετά τη συνεδρία ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εργασίας Ανδρέας Φακοντής αφού ανέφερε ότι η ανεργία τείνει να εξελιχθεί σε εφιάλτη, και ότι με βάση τις προβλέψεις, τους επόμενους μήνες η ανεργία θα ξεπεράσει το 20% και πιθανόν να προσεγγίσει το 25% με την ανεργία στους νέους να προβλέπεται πέραν του 50%.

Επαναλαμβάνοντας ότι πρέπει να υιοθετηθούν από την Κυβέρνηση ριζικά μέτρα που θα στοχεύουν στην αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και τον περιορισμό της ανεργίας, είπε πως ενώ η Κύπρος τείνει να εξελιχθεί σε πρωταθλήτρια της ΕΕ στην ανεργία, ο αριθμός των κοινοτικών που βρίσκονται και εργάζονται στην Κύπρο έχει ξεπεράσει τις 100.000.

Οι κοινοτικοί και εργαζόμενοι από τρίτες χώρες έχουν ξεπεράσει τις 180.000, συνέχισε προσθέτοντας ότι έφθασε η ώρα η Κυβέρνηση να επανεξετάσει την πολιτική απασχόλησης των κοινοτικών στην Κύπρο.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εργασίας είπε ότι ζήτησε την υιοθέτηση των επαγγελματικών προσόντων στη βάση των προτύπων που ετοίμασε η Αρχή Ανάπτυξης Ανθρώπινου Δυναμικού (72 επαγγέλματα), όπως ζήτησε και από τον ΚΟΤ να συνεχίσει τις διαβουλεύσεις με τους κοινωνικούς εταίρους ώστε σε κάποια επαγγέλματα να εισαχθεί η γνώση της ελληνικής γλώσσας.

Ο κ. Φακοντής σημείωσε ότι η  εισαγωγή της γνώσης της ελληνικής γλώσσας με βάση γνωμάτευση του Γενικού Εισαγγελέα επιτρέπεται από την ΕΕ.

Αναφορικά με την παράνομη και αδήλωτη εργασία, ο κ. Φακοντής αφού ανέφερε ότι  ένας στους τέσσερις που εργάζεται στην Κύπρο  είτε είναι αδήλωτος είτε είναι παράνομος, είπε ότι αναμένουν να ενισχυθούν τα αρμόδια κλιμάκια και να εφαρμοστεί η νομοθεσία ώστε να δοθεί τέλος σε αυτή τη γάγγραινα της οικονομίας, όπως είπε.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εργασίας είπε πως η Βουλή ζήτησε και ενημερώθηκε για την εφαρμογή  απόφασης της προηγούμενης Κυβέρνησης που υποχρεώνει τους επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν έργα του δημοσίου να προσλαμβάνουν άνεργους από τα κατά τόπους γραφεία εργασίας και ότι έχει εισαχθεί στις προκηρύξεις των προσφορών πρόνοια.

Πρόσθεσε ότι τα αρμόδια τμήματα δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν την εφαρμογή καθώς δεν υπάρχει κλιμάκιο παρακολούθησης αυτής της απόφασης.

Ο κ. Φακοντής είπε ότι η Εκκλησία αποδέχθηκε την έκκληση της Βουλής να συμπεριλάβει αυτή την πρόνοια στην προκήρυξη των έργων που εξήγγειλε.

Είπε ακόμα ότι σε 15 ημέρες θα συνεχιστεί η συζήτηση στην Επιτροπή και θα ετοιμασθεί πλαίσιο επί του οποίου θα εργαστεί η Βουλή για να συμβάλει στην αντιμετώπιση της ανεργίας.

Η βουλευτής του ΔΗΚΟ Αθηνά Κυριακίδου είπε ότι από τις 45.000 δηλωμένων ανέργων τον Απρίλη, οι 33.000 είναι Κύπριοι, την ώρα που στην Κύπρο εργάζονται 53.000 εργάτες από τρίτες χώρες και 55.000 κοινοτικών εργαζόμενων.

Η κ. Κυριακίδου είπε ότι το 2006 όταν η Ρουμανία και Βουλγαρία μπήκαν στην ΕΕ δεν ζητήθηκε από την τότε Κυβέρνηση παρέκκλιση με αποτέλεσμα η Κύπρος να κατακλυστεί με ανθρώπινο δυναμικό από αυτές τις χώρες.

Διατύπωσε ικανοποίηση για το γεγονός ότι ζητήθηκε και δόθηκε παρέκκλιση δύο ετών για τους Κροάτες εργαζόμενους και υποστήριξε ότι πρέπει να εισαχθεί πρόνοια για γνώση της ελληνικής γλώσσας στην εργοδότηση κοινοτικών.  

Η βουλευτής του ΚΣ ΕΔΕΚ Ρούλα Μαυρονικόλα ανέφερε ότι 54.000 κοινοτικοί είναι εγγεγραμμένοι στις κοινωνικές ασφαλίσεις και  35.000 οικιακοί βοηθοί. Παρατήρησε ότι οι Κύπριοι άνεργοι είναι γύρω στις 30.000 και ότι οι  κοινοτικοί και οι προερχόμενοι από τρίτες είναι υπερτριπλάσιοι των Κυπρίων ανέργων. Εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι η διαφορά στα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών και του ΤΚΑ   να μην είναι αλλοδαποί από τρίτες χώρες  ή και κοινοτικοί παράνομοι.

Η κ. Μαυρονικόλα είπε ότι αναμένει πως η Κυβέρνηση θα τροποποιήσει τη νομοθεσία για αποτελεσματική αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας.

Ο βουλευτής των Οικολόγων Περιβαλλοντιστών Γιώργος Περδίκης ανέφερε ότι η  Κυβέρνηση πρέπει να είναι πολύ πιο αποφασιστική στο θέμα της απασχόλησης κοινοτικών εργαζομένων. Κατήγγειλε δε ότι στο πρόγραμμα των 20 εκ. για εργοδότηση στην ξενοδοχειακή βιομηχανία, παρά τις εξαγγελίες της Υπουργού αφαιρέθηκε την τελευταία στιγμή η προϋπόθεση των 5 ετών μόνιμης παραμονής στην Κύπρο.

Διατύπωσε τη θέση ότι ουσιαστικά η ΕΕ χρηματοδοτεί με 20 εκ.  για να εργοδοτήσουν οι ξενοδόχοι κοινοτικό προσωπικό και ότι μας δίνουν 20 εκ,  για να εισπράξουν πολύ περισσότερα από τους μισθούς των κοινοτικών εργαζομένων. Επανέλαβε επίσης την εισήγηση για τη διενέργεια εξετάσεων σε αυτούς που προσλαμβάνονται στην ξενοδοχειακή που να αφορούν γνώσεις για τον τόπο και να καταγγελθεί η συνθήκη της ΕΕ για την ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων και να μην εφαρμοστεί σε τομείς στους οποίους υπάρχουν Κύπριοι άνεργοι.

Ο Γενικός Διευθυντής του ΚΟΤ  Μάριος Χαννίδης συμφώνησε ότι πρέπει να είναι απαραίτητη η γνώση της ελληνικής γλώσσας για τους εργαζόμενους στην επισιτιστική βιομηχανία, διατύπωσε την άποψη ότι θα πρέπει στις περιπτώσεις των ξενοδοχείων να λαμβάνεται υπόψη και η ιδιαιτερότητα των πελατών τους.