Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

31.3.13

Ωραίοι...


...ωραίοι...κάποιος/οι έριξε τη σελίδα μου στο φέισμπουκ...:)

αυτός που το έπραξε είναι στις επαφές μου ή είναι επαφή των επαφών μου.

στις επαφές μου έχω Έλληνες και Τούρκους Κομμουνιστές ( που δεν θα έριχναν ποτέ τη σελίδα ) και Κύπριους Αριστερούς του ΑΚΕΛ κατά πλειοψηφία, Αναρχικούς, και μέλη ομάδων του εξωκοινοβουλίου , με ελάχιστες εξαιρέσεις φίλων, που δεν ασχολούνται με τα πολιτικά θέματα.

ελαφρά τραύματα....πάω να πάρω καμιά αλοιφή, όπως αυτές που πουλούν αυτοί που ρίχνουν σελίδες κι όταν κάνω κέφι θα επανέλθω..

υ.γ: εσύ που έστειλες μήνυμα "fuck u" ξέρεις που ακριβώς θα βάλεις στο τέλος τη μαγκιά σου. 

29.3.13

ΕΜΠΡΌΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΈΝΟΙ Ή ΟΙ ΚΑΤΑΘΈΤΕΣ;

Κείμενο από την Κόκκινη Ορχήστρα που μου φάνηκε σαν κείμενο από τον Ριζοσπάστη για κάποιο λόγο..

Αφιερωμένο...


Πριν 5,5 χρόνια η παγκόσμια οικονομική κρίση έκανε και τυπικά την εμφάνιση της αρχικά στις Ηπα. Για όσους δε θεώρησαν ποτέ το Μαρξ ξεπερασμένο, για όσους δεν ακολούθησαν το χυδαίο ιδεολόγημα της αιώνιας ανάπτυξης κι ειρήνης των τελευταίων δύο δεκαετιών και τις αυταπάτες που αυτό έσπειρε, η κρίση θεωρήθηκε, ανεξάρτητα από τις μορφές της και τα τοπικά της επεισόδια, μια κλασική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου σύμφυτη με την εσωτερική λογική του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ένα μακρύ κύμα ύφεσης εφάμιλλο του 1929.
Η κρίση, σύμφωνα με αυτή τη θεώρηση, θα συνέχιζε για πολλά χρόνια ακάθεκτη να διαλύει τις παλιές κοινωνικές ισορροπίες, να καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις – προλετάριους και κεφάλαιο, ζωντανή και νεκρή εργασία, να διαμορφώνει συνοπτικά ένα νέο μοντέλο καπιταλιστικής αναπαραγωγής. Το περιεχόμενο της κρίσης θα ήταν η αλλαγή των σχέσεων ανάμεσα στις τάξεις, των μορφών του κράτους και η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Η επίθεση των αστικών τάξεων στα δικαιώματα του προλεταριάτου -οικονομικά και πολιτικά- θα ήταν η αστική πολιτική απάντηση στην κρίση, πιο αφηρημένα η στρατηγική του κεφαλαίου. Η βίαιη υποτίμηση της εργατικής δύναμης και η αλλαγή των όρων ύπαρξης για τους πληβείους και η εκμηδένιση των μικροαστών για όποιον επέμενε να είναι μαρξιστής κι όχι μεταμοντέρνος αριστερός, θα ήταν -πολιτικά μιλώντας- νομοτέλεια για την αστική τάξη-εθνική και διεθνή. Η κρίση τέλος θα επανέφερε ως δέον αλλά κι ενδεχόμενο την επαναστατική προοπτική αλλά και τον κίνδυνο ενός παγκόσμιου πολέμου.
Όλα τα παραπάνω που οι κομμουνιστές διέβλεπαν από την απαρχή της κρίσης δεν ήταν καταγγελίες ή κλαψουρίσματα για τη χαμένη belle epoque, ούτε απλή μηχανική επανάληψη μιας μαγικής φόρμουλας. Ήταν πάνω απ’ όλα η ανάλυση της κατάστασης από τη σκοπιά των καταπιεσμένων και η προσπάθεια η αντίσταση ενάντια στις επιπτώσεις της κρίσης να συνδεθεί -με το λησμονημένο- όραμα του κομμουνισμού, του μόνου άλλου κόσμου που είναι εφικτός. Κι επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο.
Στο κάτω-κάτω αν κι είναι σωστό πως η πολιτική δεν είναι η παπαγαλία ορθών θεωρητικά θέσεων, από την άλλη μεριά δίχως μεθοδολογία, όραμα και πλαίσιο αρχών, όχι απλά δεν παράγεται επαναστατική πολιτική, αλλά ο τυχοδιωκτισμός μιας πολιτικής δίχως αρχές δεν είναι τελικά παρά μια αλλότρια σημαία ευκαιρίας που εγκλωβίζει τους καταπιεσμένους στα σχέδια των αφεντάδων.
Οι απόψεις αυτές φυσικά παρέμειναν και παραμένουν μειοψηφικές. Και λέμε φυσικά γιατί εκτός από την αστική προπαγάνδα, την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς, τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες κτλ, η συνείδηση που παράγεται ομαλά κι αυθόρμητα στην επιφάνεια της αστικής κοινωνίας, ο μυστικισμός κι η πραγμοποίηση που κυριαρχούν στις κοινωνικές σχέσεις είναι το υλικό και ψυχικό υπόβαθρο εντός του οποίου είναι αδύνατο να συλλάβει κανείς αυτόματα τις κομμουνιστικές διαπιστώσεις.
Έτσι τα τελευταία χρόνια είδαμε να ξεπηδούν και να κυριαρχούν μια σειρά από αφηγήσεις κι ερμηνείες της κρίσης που πέρα από τον φαινομενικό ριζοσπαστισμό τους ήταν είτε όψεις της κυρίαρχης ιδεολογίας, είτε θεωρητικοποιημένη μικροαστική αγανάκτηση. Τι να πρωτοδιαλέξουμε από το αστικό σούπερ μάρκετ; Την κυρίαρχη άποψη που ξεκίνησε διατυμπανίζοντας πως για την κρίση “φταίμε όλοι που ζούσαμε πέρα από τις δυνατότητες μας” για να καταλήξει να στοχοποιεί τους κοινωνικούς αγώνες και την αριστερά ως υπαίτια για όλα τα δεινά; Τις πατριωτικές κραυγές για “κατοχή της χώρας” από τη Γερμανία και την ανάγκη για ένα νέο ΕΑΜ; Τις βαθιά αντιδραστικές αντιπολιτικές κραυγές των αγανακτισμένων ή τις αυταπάτες για την άλλη ΕΕ που είναι εφικτή; Μήπως τους όψιμους εραστές της δραχμής που θεωρούν πως για την κρίση ευθύνεται η αρχιτεκτονική της ευρωζώνης; Ή τους εναλλακτικούς που μέσα από ανταλλακτικά παζάρια έχουν την ψευδαίσθηση πως αλλάζουν τον κόσμο δίχως να συγκρούονται με το αστικό κράτος;  Χωρίς να ταυτίζονται όλες αυτές οι αφηγήσεις που είναι και πολιτικές προτάσεις έχουν όμως ως κοινό στοιχείο την αποσπασματικότητα, το ψεύδος ως αλήθεια και κυρίως αδυνατούν να ανυψωθούν σε σαρωτική κριτική του καπιταλισμού -σε αρνητικότητα- κι άρα να αποτελέσουν μια εναλλακτική λύση.
Αντίθετα η κυριαρχία των αντιμνημονιακών  απόψεων στη διαλεκτική τους σύνδεση, επέτρεψαν στην ελληνική αστική τάξη να υπερβεί -προσωρινά αλλά κι αυτό είναι αρκετό τέτοιες εποχές- την πολιτική κρίση, να ενσωματώσει τις διαμαρτυρίες στο αστικό πλαίσιο και να προχωρήσει στην ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος.
Ταυτόχρονα η επικάλυψη του ταξικού στοιχείου, με την πολιτική έννοια, από το εθνικό ή ακόμα το αντιμνημονιακό ή το αδιαμεσολάβητο κοινωνικό σώμα του “αγνού λαού” επέτρεψε στην άκρα δεξιά και τους ναζιστές να εκφραστούν πολιτικά-κομματικά, μετατοπίζοντας κι όλο το αστικό πολιτικό σύστημα σε πιο αυταρχική βάση. Σε μια πιο ευρεία εικόνα, η ήττα των αγώνων στην Ελλάδα και η κυριαρχία των μικροαστικών αυταπατών αλληλεπιδρά με την αποχαύνωση του προλεταριάτου των χωρών του βορρά που κατάπιε σχεδόν αμάσητη την προπαγάνδα των τεμπέληδων του Νότου, συντασσόμενο με την δική του αστική τάξη, θεωρώντας πως η κρίση δε θα αγγίξει τους όρους της ζωής του.
Τα λέμε όλα αυτά όχι μόνο γιατί χρειάζεται ένας απολογισμός των τελευταίων ετών για να επεξεργαστούν οι συνειδητές δυνάμεις ένα σοβαρό επαναστατικό σχέδιο. Αλλά γιατί τώρα που η νέα φάση της κρίσης διαλύει την παλιά ισορροπία στην Κύπρο, όλα τα αντιμνημονιακά ιδεολογήματα μαζί με τους κλασικούς εθνικούς μύθους  πλασάρονται πάλι από τους εγχώριους φορείς τους με τέτοιο θράσος σαν να μην έχει συμβεί τίποτα τα τελευταία τρία χρόνια. Και αν στις αρχές της κρίσης το πρωτόγνωρο σοκ και  o καταιγισμός των εξελίξεων μπορεί να ήταν ένα άλλοθι για αυτές τις αυταπάτες, τώρα κανείς -πόσο μάλλον κόμματα κι οργανώσεις- δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ξέρει κι επομένως υπηρετεί συνειδητά τα αστικά σχέδια υπέρβασης της κρίσης, ή με πιο απλά λόγια διαλέγει στρατόπεδο.
Εξηγούμαστε λοιπόν.  Εκεί που οι άλλοι βλέπουν μια επίθεση του Δ’ Ράιχ στον κυπριακό λαό (Δελαστίκ), οι κομμουνιστές βλέπουν την κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας ως χρηματοπιστωτικό κέντρο-νόμιμου ή μαύρου χρήματος. Την εποχή της ανάπτυξης, η κυπριακή αστική τάξη βρήκε αυτή τη θέση στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Τώρα τα υπερσυσσωρευμένα παρασιτικά κεφάλαια που επενδύθηκαν σε ακίνητα, τοξικά δάνεια κτλ πρέπει με κάποιο τρόπο να καταστραφούν. Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί όσοι πιστεύουν πως υπάρχει ζωή και μετά τον καπιταλισμό, θα πρέπει να νοιάζονται τόσο για την υγεία των τραπεζών. Μήπως η νέα κοινωνία μπορεί να ανθίσει μόνο στα συντρίμμια των τραπεζών; Αν στα πλαίσια των καπιταλιστικών ανταγωνισμών, η κυπριακή αστική τάξη υποβιβαστεί στο διεθνή καταμερισμό, αν το γερμανικό κεφάλαιο, αλλά και η Ρωσία του Πούτιν για τους δικούς της λόγους, ήθελαν ο κυπριακός φορολογικός παράδεισος, να μετατραπεί σε κόλαση, αυτό γιατί αφορά το προλεταριάτο και τους κομμουνιστές;
Το αίτημα να μην κουρευτούν τα ταμεία των εργαζομένων, να μην περικοπούν μισθοί και συντάξεις, στο βαθμό που συνδυάζεται με ένα πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης από τη σκοπιά των συμφερόντων των εργαζομένων είναι τελείως διαφορετικό από την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των (μεγαλό)καταθετών. Επιτέλους μετά από τις κλάψες για την ΕΕ που δεν είναι των λαών (πότε ήταν ακριβώς;), μετά τις νουθεσίες προς τους αστούς πολιτικούς ώστε να αντιληφθούν  την “αστοχία” (sic) της λιτότητας, τώρα έχουμε και μια αριστερά που ανησυχεί για τις τράπεζες και τις καταθέσεις άνω των 100χιλ και μάλιστα προτείνει (Τσίπρας) να δοθούν και λεφτά από την Ελλάδα στην Κύπρο, ως διαπραγματευτικό χαρτί.Προσοχή λεφτά στην κυπριακή αστική τάξη άνευ όρων, επειδή είναι αδελφή χώρα.
Ας ξεκαθαρίσουμε εδώ κάτι. Από την πρώτη στιγμή σε αντίθεση με τους ανόητους που προσδοκούσαν την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ ως απάντηση στην κρίση, είχαμε  υποστηρίξει πως η μόνη ενοποίηση είναι αυτή που λαμβάνει χώρα υπό τη γερμανική ηγεμονία. Η μόνη εναλλακτική είναι η διάλυση της ευρωζώνης και της ΕΕ με όποιο κενό αφήσει αυτή. Και πραγματικά η «λύση» που επιβάλλεται στην Κύπρο αποτελεί  μια στιγμή στη διαδικασία διάλυσης του ευρώ, αφού το κυπριακό ευρώ δεν έχει πια την ίδια αξία με το γερμανικό. Αν όμως το γερμανικό κεφάλαιο επιδιώκει να επεκτείνει την κυριαρχία του σε όλη την Ευρώπη, θεωρώντας την ζωτικό του χώρο, αν επιθυμεί να μεταφέρει κεφάλαιο από την περιφέρεια στο κέντρο, αυτό για τους κομμουνιστές είναι απλά η τρανή απόδειξη πως στην κρίση ο κάθε καπιταλισμός προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση του σε βάρος των άλλων. Είναι η απόδειξη πως η παγκόσμια οικονομία πολώνεται ανάμεσα στην αλληλεξάρτηση και τον ανταγωνισμό. Και η μόνη απάντηση στην όξυνση των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δεν είναι καμία εθνική ενότητα με τη δική μας αστική τάξη, αλλά η, απέλπιδα ίσως, προσπάθεια ενός διεθνιστικού συντονισμού των καταπιεσμένων.  Στο κάτω κάτω είναι η ελληνικότατη Πειραιώς που παίρνει κοψοχρονιά τα κυπριακά υποκαταστήματα, εκτός κι αν ο Σάλλας είναι κατά βάθος Γερμανός, όπως και τα Ματ που τσακίζουν ό,τι κινείται είναι στρατός κατοχής κι όχι νόμιμα τάγματα ασφαλείας της παρακμάζουσας ελληνικής αστικής δημοκρατίας.
Όποιος υποστέλλει -αν σήκωσε και ποτέ- την κόκκινη σημαία, γιατί νομίζει έστω για λόγους τακτικής πως τα εθνικά σύμβολα είναι πιο αποτελεσματικά, όποιος αναμασά τους εθνικιστικούς μύθους περί κοινών συμφερόντων Ελλάδας-Κύπρου είναι εκτός από προδότης των καταπιεσμένων και ανόητος. Γιατί υπάρχουν, από τα μνημονιακά αστικά κόμματα, μέχρι τους ναζήδες, πιο γνήσιοι υποστηρικτές της εθνικής υπόθεσης  και των αδελφών Κυπρίων.
Η κρίση, ύστερα από μια φαινομενική ανάπαυλα, είναι πάλι εδώ. Από την Κύπρο μέχρι την Ιταλία, το ευρώ κλονίζεται και η σύμπνοια των αστικών τάξεων όταν επιτίθενται απέναντι στα δικαιώματα του προλεταριάτου, αντικαθίσταται από τη σύγκρουση, τώρα που το ζητούμενο είναι η καταστροφή των πλεοναζόντων κεφαλαίων. Όποιος επιμένει να κάνει επικλήσεις στο εθνικό αίσθημα, όποιος κατηγορεί για προδοσία τους αστούς πολιτικούς, όποιος ακόμα και τώρα κάνει λόγο, σαν αστός που θίγεται, για την κατάρρευση του ευρωπαϊκού ονείρου, για το κακό ευρώ, το Δ’ Ράιχ και θρηνεί για τον παλιό κόσμο που χάνεται δεν είναι απλά δειλός και τυχοδιώκτης. Είναι ο ίδιος -πρόσωπο ή κόμμα- που στο άμεσο μέλλον κι όταν το οικονομικό πλαίσιο δε θα επαρκεί για την «πολιτισμένη» επίλυση των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, θα καλέσει -στηρίζοντας την αστική τάξη της χώρας του- όλες τις ηλικίες υπό τα όπλα, θα καλέσει, αφού θα χει ντοπάρει με εθνικισμό τους εξαθλιωμένους προλετάριους να πεθάνουν για την πατρίδα (ή για το φυσικό αέριο;), όσους φυσικά δε θα χουν πεθάνει ήδη από την πείνα τον καιρό της “ειρήνης”.
Άκης Τζάρας

Μαξίμ σε θυμάμαι...

Είδα αυτή τη φωτογραφία και θυμήθηκα από τι κινδυνεύει το ανθρώπινο είδος. Γιατί ζω σε μια χώρα χωρίς διανόηση και χωρίς πνευματικούς ανθρώπους. Ζω σε μια χώρα όπου βασιλεύει η ανελευθερία, η έλλειψη αρχών, το μίσος σε όποιον αντιστέκεται "από μέσα". Όπου χρήσιμος είναι ο υπομένων, ο συμμετέχων με τη σιωπή του στο έγκλημα. Όπου η υποταγή λέγεται συλλογικότητα και η συνενοχή στην βαθιά αήθεια - διαρκής αγώνας...





Σαν σήμερα το 1868 γεννιέται ο Μαξίμ Γκόρκι (πραγματικό όνομα Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πεσκόφ). Ο Γκόρκι, προλετάριος και ο ίδιος, πάλεψε για την επιβίωσή του και μετέτρεψε αυτή τη μάχη του σε πραγματικό «σχολείο» που τον δίδαξε: «Την "ηθική των αφεντικών" την αντιπάθησα όσο και την "ηθική των δούλων". Μια τρίτη ηθική έβλεπα να διαμορφώνεται μέσα μου: Δίνε το χέρι σου σε όποιον σηκώνεται». Η αντίληψη που διαμόρφωσε στο «πεζοδρόμιο» του βίου τον οδήγησε στο μαρξισμό, τον οποίο υπηρέτησε ως το θάνατό του τόσο μέσα από το έργο του όσο και μέσα από την ίδια του τη ζωή. Ο γραπτός λόγος για τον Γκόρκι ήταν το όπλο που αποκάλυπτε την άγρια εικόνα των προλετάριων της εποχής του - μέσω των αισθητικών κανόνων του συγγραφικού ρεαλισμού - αλλά και την αναγκαιότητα του συνειδητού ξεσηκωμού των σκλάβων για την ανατροπή του εφιάλτη που βίωναν. Μια συνειδητότητα που χαράζονταν και σφυρηλατούνταν στον καπιταλισμό στο δρόμο για την τελική έφοδο και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από αφέντες και δούλους.

Chris Bene

28.3.13

Τώρα σαν την αλεπού τα κάνεις κρεμαστάρια.

Πριν πεινάσουν μαγειρεύουν των φρονίμων τα παιδιά
και τα ρούχα τους φυλάνε για να έχουν τα μισά.
Αλλά εγώ που δεν τους μοιάζω όλα τα 'παιξα στα ζάρια,
τώρα σαν την αλεπού τα κάνω κρεμαστάρια.

Μου 'πες για πολλά κεράσια κι έχω φτάσει μέχρι εδώ,
μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, το καλάθι μου αδειανό.
Μια καλή κι ωραία μέρα θα φανεί απ' το πρωί,
ο άγιος ήθελε φοβέρα κι εγώ του 'πα προσευχή.

Ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε,
κάποιο λάκκο έχει η φάβα, πέφτω και τσακίζομαι.
Μα αν δεν πάθεις πώς θα μάθεις μέσ' σε τούτη τη ζωή,
αν ο σκύλος είν' χορτάτος τότε η πίτα είναι μισή.

Όποιος βιάζεται σκοντάφτει, το γοργόν και χάριν έχει,
λάλησαν πολλά κοκόρια κι έτσι άργησε να φέξει.
Μα το ένα φέρνει τ' άλλο και οι Χιώτες παν δυο-δυο,
εσύ τράβα με κι ας κλαίω, έχω κι άλλα να σου πω.

Που λες την είχα από μικρή μια έμφυτη αντιπάθεια
για παροιμίες και ρητά και τη δασκαλοπάθεια.
Μα με το διάβα του ο καιρός και τα γυρίσματά του
μ' αφήνει έκθαμβη μπροστά στα αποφθέγματά του.

Γράφει σενάρια τολμηρά στη μέση του κυκλώνα,
σκαρώνει μπέρδεμα σωστό και να 'μαι στον αγώνα.
Με τ' άγριο μάτι του κοιτά αν έπεσα ακόμα
να δικαιώσει το ρητό και να με κάνει λιώμα.

Και δεν μου μένει πια παρά υποταγή κι ελπίδα
αφού γι' ακόμα μια φορά την προκοπή μου δεν είδα.


Στίχοι: Μελίνα Τανάγρη
Μουσική: Μελίνα Τανάγρη
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Τανάγρη





Ανακοίνωση

Η περίοδος χάριτος έχει τελειώσει.

Ο συνειδητός αντι-κομμουνισμός,
 η μνημονιακή πολιτική,
 η πρόσδεση της Κύπρου στην Ε.Ε,
οι αποχρώσεις της ακελικής σοσιαλδημοκρατίας
 ( δεξιά για την οικονομία,
 κεντρώα με κυπριακή πατέντα για το κυπριακό,
αριστερή εσχάτως για τα κινήματα και τις διαδηλώσεις ),
η εξάρτηση του ακελ από το ντόπιο κεφάλαιο,
ο σοσιαλδημοκρατικός οργανωτικός "σταλινισμός" που καταδιώκει εσω και έξω την όποια αντίθετη άποψη,
η υποταγή σε μια κάστα ηγετικών στελεχών, καθαρόαιμων αντι-κομμουνιστών
( επαναλαμβάνω )
που δηλώνουν και κομμουνιστές κάποτε,
ενώ εσωτερικά κάνουν και προωθούν άλλα,
όλα αυτά
τα οποία συνειδητά
 υπηρετούν κάποιοι
και πολλοί ασυνείδητα,
 από εδώ κι εμπρός,
 αυτό το μπλογκ
 δημόσια και ανωνύμως επώνυμα
 θεωρεί ως βασικό
 και κύριο εχθρό του.

Ανοχή, τέλος.

27.3.13

Είμαστε στην παράταση, να μην την φάμε στα πέναλτυ...

Δίνει και παίρνει η συζήτηση για παραμονή ή όχι στο ευρώ. Νικόλας Παπαδόπουλος, Ομήρου, Αρχιεπίσκοπος και Πισσαρίδης μπήκαν ήδη στο χορό.

Στην πραγματικότητα όμως, ίσως να μην υφίσταται καν θέμα επιλογής για ευρώ ή λίρα, τωρα πια.

Όλα δείχνουν πως η λίρα ίσως να είναι η αναγκαστική λύση, εφόσον πολύ σύντομα θα πρέπει να κρατηθούν μάλλον, όλες οι ξένες καταθέσεις ανεξαρτήτως ύψους για να ειναι βιώσιμες οι τραπεζες.

Όλα δείχνουν πως η  Κύπρος είναι εκτός ευρώ από τις 16 του Μάρτη.

Γι αυτό μου φαίνεται πάρα πολύ ύποπτη η στάση των κυβερνώντων που ακόμα διαπραγματεύονται αλλα και των υπολοίπων πολιτικών δυναμεων που επιμένουν για παραμονή στην Ε.Ε εκτός Τρόικας.

Όπως δείχνουν τα δεδομένα, όλοι επιδιωκουν βασικά μια καθυστερηση στη διαδικασία μετατροπής του ευρώ σε λιρα, ώστε να βρουν το πλαίσιο διασφαλισης των συμφερόντων τους, χωρίς να ληφθούν καθόλου μέτρα υπερ του κόσμου, δηλαδή διαδικασίες αναγκαστικών  κοινωνικοποιήσεων κ.λ.π

Γι αυτό καθυστερούν.

Ο άλλος λόγος κατ΄εμένα, είναι γιατί κάποιοι χρειάζονται την προστασία των Βρυξελλών. Γιατί αν ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου εκτός Ε.Ε ίσως να αποκαλυφθούν πάρα πολλά που κλονίζουν την θέση των κομμάτων στο πολιτικό σύστημα.

Ήδη ο Δημητριαδης δήλωσε, πως το θέμα της Λαικής αποσιωπήθηκε για να διεξαχθούν κανονικά οι εκλογές. ( εκείνες στις οποίες είμασταν τα δεκανίκια του νεοφιλελευθερισμού θυμίζω...) Νομίζω πως η κυβέρνηση και τα κόμματα ήδη φοβούνται για πολιτική εκτροπή που πιθανόν να πάρει κι αυτούς μαζί της στον πάτο.

Το στοίχημα είναι, όλο αυτό το χάος να τύχει καθοδήγησης προς φιλολαϊκες λύσεις. Από ποιόν είναι το σοβαρό και επείγον ερώτημα.

Αυτό είναι το στοίχημα της κρίσης. Γι αυτό έχει σημασία, κανείς από τους εμπλεκόμενους να μην πάρει περίοδο χάριτος από τον κυπριακό λαό. Είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης, όσοι υποσχέθηκαν έξοδο από την κρίση πριν από ενάμιση μήνα με ανήκουστα ευχολόγια και πλάνα προγραμματισμού. Και ήταν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου.


Το μόνο δυνατό πλαίσιο, όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τα πράματα, είναι να πραγματοποιήσει η αριστερά αυτό που είχε διαφανεί μετεκλογικά. Να φτιάξει το λεγόμενο πατριωτικό μέτωπο, μαζί με την ΕΔΕΚ, τον Λιλλήκα και τώρα τον Αρχιεπίσκοπο, ώστε να διεκδικήσει εκλογές και να πάρει το τιμόνι της εξουσίας. Ποιός τους εμπιστεύεται; Εγώ πάντως όχι...

26.3.13

"Γι αυτούς, είπαν, ο καπνός της θυσίας, και για μας της φήμης ο καπνός, αμήν"


ΤΟΝ πλούτο δεν έδωκες ποτέ σε μένα 
τον ολοένα ερημούμενο από τις φυλές των Ηπείρων 
κι απ' αυτές πάλι αλαζονικά, ολοένα, δοξαζόμενο! 
Έλαβε τον Βότρυ ο Βορράς 
και τον Σταχύ ο Νότος 
τη φορά του ανέμου εξαγοράζοντας 
και των δέντρων τον κάματο δυο και τρεις φορές 
ανόσια ώ. 
Άλλο εγώ, 
παρεξ θυμάρι στην καρφίδα του ήλιου δεν εγνώρισα 
και παρεξ 
τη σταγόνα του νερού στ' άκοπα γένια μου δεν ένιωσα 
μα τραχύ το μάγουλο έθεσα στο τραχύτερο της πέτρας 
αιώνες και αιώνες. 
Εκοιμήθηκα πάνω στην έγνοια της αυριανής ημέρας 
οπως ο στρατιώτης επάνω στο ντουφέκι του. 
Και τα ελέη της νύχτας ερεύνησα 
όπως ο ασκητής το Θεο του. 
Απο τον ιδρώτα μου έδεσαν διαμάντι 
και στα κρυφά μου αντικαταστήσανε την παρθένα του βλέμματος. 
Εζυγίσανε τη χαρά μου και τη βρήκανε, λέει, μικρή 
και την πατήσανε χάμου σαν έντομο. 
Τη χαρά μου πατήσανε και στην πέτρα την κλείσανε 
και στερνά την πέτρα μού αφήσανε, 
την τρομερή ζωγραφιά μου. 
Με πέλεκι βαρύ τη χτυπούν, με σκάρπελο σκληρό την τρυπούν, 
με καλέμι πικρό τη χαράζουν, την πέτρα μου. 
Κι οσο τρώει την ύλη ο καιρός, τόσο βγαίνει πιο καθαρός 
ο χρησμός απ' την όψη μου: 

ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΝΑ ΦΟΒΑΣΤΕ 
ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ Τ' ΑΓΑΛΜΑΤΑ 

Ο.Ελύτης, Άξιον Εστί






Νομίζεις ότι ο κόσμος που συνάεται έξω που την βουλήν της Κύπρου εν το ΚΚΕ, οξά πους εν το ΠΑΜΕ που εκάμαν πάνω που 30 παναπεργείες τζιαι ούτε τα εκνίσαν, με της τρόϊκας με του Ελληνικού διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που  εψήφισεν τα νομοσχέδια με τα μνημόνια εν μία νυχτί;

http://acerasanthropophorum.blogspot.com/2013/03/blog-post_25.html

( εν θα εννοεί τα 26 νομοσχέδια που εψηφιστήκαν σε 23 λεπτά, όχι εν μια νυχτί. Εκείνη την νύχτα θα έγραφεν ποίησην για την μακρινή  Πατρίδα, που οι τράπεζες της εν είχαν την ίδια τύχη με τες Ελβετικές, τζαι δεν επαρακολούθαν Βουλές.

Ούτε είδε τους Στυλιανίδηδες της Ελλάδας απέναντι στους εργάτες.Οι εργάτες τζεικάτω χωρέφκουν ζεϊμπεκιές.Τζαι χωρέφκουν τες τζαι αποτυχημένα τα μαυρογέρημα. Τζαι παντού στον κόσμο, τζαι στην Τουρκία. Εκτός που δακάτω..

 Ύστερα είπαν το Σύστημα Πατρίδα και το ευλόγησαν μέσα στις κομματικές εκκλησίες...θα έλεεν τζαι ο Ελύτης...)


25.3.13

Για την κρίση στην Κύπρο


Οι εξελίξεις στην Κύπρο δεν οφείλονται σ' αυτό που φαινομενικά αντιμετωπίζουν, δηλαδή τη χρεοκοπία του χρηματοπιστωτικού της συστήματος που τώρα με τη συμφωνία γίνεται ελεγχόμενα. Πρόκειται για εκδήλωση καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ανεξάρτητα αν εμφανίστηκε στις τράπεζες. Το 2008 στις ΗΠΑ στον χρηματοπιστωτικό τομέα εκδηλώθηκε η κρίση αλλά ξεκίνησε από τις κατασκευές. Αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία την είπαν «χρηματοπιστωτική κρίση», αλλά ήταν καπιταλιστική οικονομική κρίση. Πώς γίνεται ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι πολλαπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας να κινδυνεύει με χρεοκοπία; Γιγαντώθηκε από τις καταθέσεις κεφαλαίων μονοπωλίων ξένων κρατών λόγω της χαμηλής φορολογίας (μόνο 10%) και μεγάλων επιτοκίων καταθέσεων που προσελκύουν κεφάλαια, αλλά επειδή είναι καταθέσεις και μάλιστα βραχυπρόθεσμες, δεν μπορούν να τις διαχειριστούν κατά το δοκούν. Άρα υπάρχει πρόβλημα με τα δικά τους αποθεματικά. Οι τράπεζες δανείζουν χρήμα τις επιχειρήσεις με μεγαλύτερα επιτόκια για να έχουν κέρδη. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μερίδα του αστικού τύπου μιλά για «φούσκα στις κατασκευές». Οι τράπεζες δανείζουν κεφάλαια στους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις επειδή δε φτάνουν πάντα τα ίδια κεφάλαια των ομίλων. «Φούσκα στις κατασκευές» σημαίνει υπερπαραγωγή κτηρίων που στηρίχτηκε στον τραπεζικό δανεισμό, αλλά οι κατασκευαστικοί όμιλοι αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια λόγω οικονομικής κρίσης. Δεν μπορούν να πουλήσουν κτήρια που κατασκεύασαν ή δεν πληρώθηκαν για υποδομές που κατασκεύασαν. Αλλά αυτό σημαίνει οικονομική κρίση, έχει άμεση αντανάκλαση στις τράπεζες, επιδρά συνολικά στην καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου.
***
Η προηγούμενη ακόμη κυβέρνηση του ΑΚΕΛ ζήτησε να μπει στο μηχανισμό της ΕΕ για τη στήριξη των τραπεζών. Και είχε περάσει τα πρώτα 25 νομοσχέδια προετοιμασίας του μνημονίου τα οποία κούρευαν μισθούς, κούρευαν συντάξεις, επιδόματα κλπ. Άρα το πρόβλημα προϋπήρξε, τουλάχιστον εκδηλώθηκε από το 2012. Δεν ευσταθεί ως αιτία το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που είχαν οι κυπριακές τράπεζες. Το ποσό αυτό ανέρχεται στα 4,5 δισ. ευρώ, ενώ η σωτηρία των κυπριακών τραπεζών απαιτεί πάνω από 17 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα πού χάθηκαν; Τα δάνεισαν οι τράπεζες αλλά δεν μπορούν να τα πάρουν πίσω. Πήραν δάνειο από τη Ρωσία 2,5 δισ. ευρώ που δε φτάνει. Τους πρότειναν να τους δανείζουν 9,5 περίπου δισ. ευρώ, τα υπόλοιπα 5,8 δισ. περίπου τους είπαν βρείτε τα μόνοι σας. Και τους πρότειναν την εφάπαξ φορολογία, κατάσχεση μέρους, όπως θέλετε χαρακτηρίστε το, των κεφαλαίων που είναι κατατεθειμένα στις τράπεζες. Δεν ήθελαν στην Κύπρο να το κάνουν γιατί πρόκειται για χτύπημα («καταστροφή») κεφαλαίων. Τώρα με τη συμφωνία θα κάνουν «κούρεμα» στις καταθέσεις από 35%-45% των πάνω από 100.000 ευρώ και ταυτόχρονα σπάσιμο της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή και κακή», απορρόφηση της «καλής» από την Τράπεζα Κύπρου, δηλαδή «καταστροφή» μέρους αυτών των κεφαλαίων, προκειμένου να αναπληρωθεί μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών που χάθηκαν («καταστράφηκαν») λόγω κρίσης, ώστε να μην υπάρξει ολοκληρωτική χρεοκοπία. Είναι μία μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας για τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου στην Κύπρο. Που βεβαίως θα μεγαλώσει το χρέος της Κύπρου, αυτό θα μετακυλιστεί στις πλάτες του λαού.
ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ αποφάσισαν να δανείσουν με λιγότερα από τα αναγκαία κεφάλαια, αποφασίζοντας τη φορολόγηση των καταθέσεων, δηλαδή να πληρώσουν και τα ρωσικά κεφάλαια. Εδώ εκφράζεται ο ανταγωνισμός για το ποιο καπιταλιστικό κράτος ή οργανισμός (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ρωσία) θα πληρώσει λιγότερα για τη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας, λόγω καταστροφής κεφαλαίων της Κύπρου.
***
Αυτή η υπόθεση διαπλέκεται με τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και με τη γεωστρατηγική θέση της Κύπρου, γεγονός που οξύνει και περιπλέκει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Ας μην ξεχνάμε το ιμπεριαλιστικό σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», που εκτός από τον πόλεμο στο Ιράκ, οδήγησε στις επεμβάσεις σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, με τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», ενώ εξελίσσεται στη Συρία όπου η Ρωσία ασκεί επιρροή και έχει ναυτική πολεμική βάση. Η Ρωσία και οι BRICS γενικότερα, έχασαν από τη Βόρια Αφρική.
Εδώ εστιάζονται ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία για το μοίρασμα των υδρογονανθράκων. Ισχυρά καπιταλιστικά κράτη διεκδικούν μεγάλα μερίδια για να συμβάλλουν στην οικονομική βοήθεια στην Κύπρο, όπως π.χ. η Ρωσία που προσφάτως -μέσω ΓΚΑΖΠΡΟΜ- συμφώνησε με το Ισραήλ για αέριο από το οικόπεδο «Λεβιάθαν» με συμφωνία και των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα η ΓΚΑΖΠΡΟΜ έχει ενεργειακή συμφωνία και με τη Γερμανία. Η δε Κύπρος έδωσε «οικόπεδο υδρογονανθράκων» στη γαλλική ΤΟΤΑΛ. Τουρκία και Ισραήλ που έκαναν μυστικές συζητήσεις για τον ενεργειακό τομέα, παρά τους φαινομενικά οξύτατους ανταγωνισμούς φαίνεται να τα «βρίσκουν», μετά τη δημόσια συγγνώμη του Νετανιάχου στην Τουρκία για την υπόθεση της ισραηλινής επίθεσης σε τουρκικό καράβι που πήγαινε για βοήθεια στη Γάζα. Η Τουρκία ενδιαφέρεται για να γίνει πύλη ενεργειακής εισόδου στην Ευρώπη και φαίνεται ότι ΗΠΑ και Ρωσία συμφωνούν μ' αυτό. Οι ΗΠΑ λόγω κρίσης και ανταγωνισμών υπονομεύουν τη Γερμανία και την επιρροή της στην Ευρωζώνη φάνηκε και στην υπόθεση της Ελλάδας στην κόντρα για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη κ.λ.π. Τώρα φαίνεται ότι θέλει να «τραβήξει» και τη Ρωσία» γεγονός που αντικειμενικά υπονομεύει τη σχέση της Ρωσίας με τη Γερμανία, ίσως και με την Κίνα; Η Ρωσία επίσης κάνει το «δικό της παιχνίδι» και με Γερμανία, (αρνήθηκε βοήθεια στην Κύπρο) και με ΗΠΑ. Στη Γερμανία υπάρχουν οξύτατοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, (τμήμα του κεφαλαίου είναι με την ευρωατλαντική σχέση, άλλο με Ρωσία-Κίνα, άλλο με τη μικρή Ευρωζώνη).
Με τη λύση που δόθηκε στη διαχείριση της κρίσης τη νύφη την πληρώνει ο λαός. Θα επιβληθούν σκληρά αντιλαϊκά μνημόνια, ενώ ήδη χτυπιέται το ασφαλιστικό σύστημα αφού χτυπούν τα κατατεθειμένα στις τράπεζες αποθεματικά του. Να γιατί η όποια λύση είδε το φως της δημοσιότητας, που εστιαζόταν στην αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και την επιλογή ιμπεριαλιστών συμμάχων είναι επικίνδυνη. Όπως και η λύση εντός Ευρωζώνης και ΕΕ. Μονόδρομος για τους λαούς η αποδέσμευση από την ΕΕ, η ανατροπή της αστικής πολιτικής με εργατική λαϊκή εξουσία.
πηγή: 902.gr

Τί θα μάθουμε τις επόμενες μέρες...

Τα μέσα μαζικής δικτύωσης έχουν πάρει φωτιά. Υπάρχει έντονος αναβρασμός στη βάση αλλά και μεταξύ έμμισθων στελεχών του ΑΚΕΛ που απαιτούν έξοδο της χώρας από την Ε.Ε τώρα!

Τις επόμενες μέρες θα μάθουμε, πόσο ισχυρή είναι η δύναμη του μηχανισμού να καταστέλλει τις εσωτερικές διεργασίες. Ήδη βγήκαν στο σεριάνι οι αστυφύλακες...

Λαέ, εσύ κρατάς το μαχαίρι εσύ και το καρπούζι!

Ακούσαμε όλοι τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ.
Ακούσαμε επίσης, πως οι αποφάσεις δεν χρειάζεται να επικυρωθούν από τη Βουλή, καθότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις έχουν ήδη ψηφιστεί, τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας της προηγούμενης κυβέρνησης όσο και της παρούσας.

Ακούσαμε ακόμη, τους εκπροσώπους των κομμάτων. Πέραν από την επανάληψη των όσων λέχθηκαν σε άλλες χώρες, από τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου, πως τάχα φταίει ο λαός που έχει διαφθαρεί και ζει έκλυτο υπερπολυτελή βίο και τώρα πρέπει να σώσει τη χώρα αυτοθυσιαζόμενος, ακούσαμε και τους εκπροσώπους της αριστεράς.

Οι εκπρόσωποι της αριστεράς προειδοποιούν, πως σε τρεις μήνες θα ρθουν επαχθή μέτρα και τότε θα πρέπει να δούμε την περίπτωση εξόδου από την Ε.Ε. Δεν λένε την αλήθεια. Τα επαχθή μέτρα είναι ενσωματωμένα ήδη σε ότι αποφασίστηκε. Το γεγονός πως καλούν τις πολιτικές δυνάμεις και το λαό να επιδείξει ψυχραιμία και αλληλεγγύη, σηματοδοτεί και το αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως η αριστερά είτε συνειδητά είτε από επικίνδυνη ασχετοσύνη, έχει βρωμίσει τη φωλιά της σε τέτοιο βαθμό ώστε η Ευρώπη σήμερα να κρατά και το δικό της πόδι, πέρα από το πόδι της κυβέρνησης Αναστασιάδη.

Ο Όλι Ρεν, έριξε ψες την σπόντα του. "Από το 2010 γνωρίζουν οι Κύπριοι πως οι τράπεζες δεν ήταν βιώσιμες..."

Ξέρουμε πως αυτό που συμβαίνει είναι ένας καταστροφικός πόλεμος ο οποίος μάλιστα διεξάγεται χωρίς μάχη. Απλά μας στήνουν στον τοίχο και μας πυροβολούν.

Ο κόσμος, ο λαός της Κύπρου, ο κάθε Κύπριος πολίτης εξακολουθεί όμως να κρατά ένα όπλο στα χέρια του. Αυτό το όπλο λέγεται "καταθέσεις". Αυτή η "ειρηνική βόμβα μολότωφ" είναι το μόνο που μας απέμεινε.

Οι τράπεζες πρέπει να χρεωκοπήσουν ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ!

Κανείς να μην αφήσει ούτε ένα σεντ στα χέρια των ληστών ούτε στη δικαιοδοσία των διαχειριστών του κεφαλαίου, που δεν είναι άλλοι παρά τα κυπριακά κόμματα, η Βουλή και το Κράτος.

Πάρτε τα χρήματα σας, όσοι έχετε, και τότε κατεβείτε στους δρόμους, διεκδικώντας την επιβίωση του τόπου και της ζωής σας.

Έξοδο από την Ε.Ε και το Ευρώ ΤΩΡΑ! 

24.3.13

Ένα βήμα από την τελεσίδικη παύση ύπαρξης του κυπριακού κράτους

Σημείωση: Προσυπογράφω κάθε λέξη αυτού του κειμένου. Είναι πολύ δύσκολο αυτές τις ώρες να συγκρατήσει κανείς το θυμό του προς τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Δεν υπάρχει ο ελάχιστος χρόνος παρελθοντολογίας, ούτε ο χρόνος να θυμηθεί κανείς από ποιές λογικές, μέσα από ποιές συζητήσεις και οπτικές φτάσαμε να δέσουμε την Κύπρο χειροπόδαρα στις ορέξεις των Ιμπεριαλιστών και του Κεφαλαίου. 

Η Αριστερά του τόπου, η οποία καλεί το λαό να εξεγερθεί για να ενισχύσει την διαπραγματευτική δυνατότητα της Κύπρου και να πιέσει προς την εξεύρεση λύσης εκτός Τρόικας, αντί να βρεθεί στην πρωτοπορία της σωτηρίας της Κύπρου, κρίνεται από μένα και άλλους σήμερα, και αύριο χωρίς άλλο από τους Ιστορικούς, ως μετέχουσα σε έσχατη προδοσία.

Δεν θα εγκαταλήψουμε τον τόπο μας. Εσείς, που εξακολουθείτε να μιλάτε για λάθη στη διαπραγμάτευση, ξέρετε κατά που πέφτουν τα αεροδρόμια Λάρνακας και Πάφου. Να φύγετε, αν δεν έχετε τίποτα άλλο να δώσετε στον τόπο.

Όσο για τη δεξιά, στα τσακίδια. Με τα Κεφάλαια σας ή όχι, ήσασταν, είστε και θα είστε οι βδέλλες των κοινωνιών. Δίκαια οι μαρξιστές ζητούν ανατροπή αυτού του καθεστώτος και τα κεφάλια σας. Ή εσείς ή εμείς. 


Αντί προλόγου:

Τα μέτρα τα οποία δρομολογήθηκαν και θα δρομολογηθούν στην Κύπρο όσο η πολιτική ηγεσία της χώρας εξακολουθεί να "διαπραγματεύεται" με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αντί να προχωρήσει σε άμεση και μονομερή έξοδο από την ΕΕ δεν είναι μέτρα απλής ταξικής υπερεκμετάλλευσης. Είναι μέτρα εθνοκάθαρσης χωρίς την χρήση συμβατικών όπλων. Η κυπριακή οικονομία στα χέρια της ΕΕ μετατρέπεται σε μηδενικό χρόνο σε κρανίου τόπο που δεν θα μπορεί να συντηρήσει εθνικό πληθυσμό (οι μη ντόπιοι έτσι κι αλλιώς θα φύγουν μόνοι τους στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα). Ήδη, ο εξανεμισμός των καταθέσεων πάνω από 100.000 ευρώ στις Τράπεζες Λαϊκή και Κύπρου σημαίνει ακαριαίο θάνατο όλων των μικροεπιχειρήσεων της χώρας και απόλυση όλων των εργαζομένων σ' αυτές, μαζί βέβαια με τις μαζικές απολύσεις από τις τράπεζες. Οι συνέπειες από την συρρίκνωση στο μηδέν των συναλλαγών, της αποσταθεροποίησης και της συρρίκνωσης της αξίας των δημόσιων οργανισμών, της ξαφνικής και απότομης εγκατάλειψης της οικονομίας από ρωσικές εταιρίες και της απόλυτης οικονομικής ακαμψίας θα σημάνει ένα ποσοστό ανεργίας πάνω από 50% σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά το πέρας οποιασδήποτε συμφωνίας -- με προοπτικές δραστικής επιδείνωσης σε μεγαλύτερη ύψη πριν τελειώσει το 2013. Δεν υπάρχει κανένας δρόμος για τους Κύπριους για καμία ανοικοδόμηση της πρότερης οικονομίας υπό τις συνθήκες οικονομικού στραγγαλισμού που θα γίνουν αποδεκτές αν συνεχιστούν οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις, ούτε όμως μπορεί ο λαός να επιλέξει σοσιαλιστική οργάνωση της οικονομίας του αν επιτρέψει την πλήρη διάλυση του παραγωγικού ιστού πριν προλάβει να τον κοινωνικοποιήσει.

Δεν υπάρχει καμία εναλλακτική για τους Κύπριους μέσα στις συνθήκες που ήδη διαμορφώθηκαν με την συναίνεση του πολιτικού προσωπικού της χώρας από την άτακτη πώληση των περιουσιών τους όσο-όσο (όσων δεν δημευτούν για χρέη προς τράπεζες, κλπ) και τη μαζική μετανάστευση στο εξωτερικό χωρίς προοπτική επιστροφής σε μια χώρα που θα μετατραπεί σε πλατφόρμα εξόρυξης και ναυτική-αεροπορική βάση, μη έχοντας απολύτως κανένα άλλο οικονομικό λόγο ύπαρξης.

Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο κραυγαλέα πια διαφανόμενος στόχος της πολιτικής της ΕΕ (με την οποία βεβαίως συντάσσεται και η Ελλάδα), της Τουρκίας και των ΗΠΑ, που επιθυμούν να αφαιρέσουν το εμπόδιο του πληθυσμού (ελληνοκυπριακού και τουρκοκυπριακού) πάνω από ένα πολύτιμο οικόπεδο με σχήμα κράτους, και να καταφέρουν ταυτόχρονα ένα καίριο χτύπημα στις τελευταίες ελπίδες της Ρωσίας στην περιοχή. Η Κύπρος έχει μπλεχτεί τόσο ολοκληρωτικά στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ώστε τα πολλαπλά νήματα συμμαχιών και αντιπαλοτήτων Ελλάδας, Τουρκίας, Ισραήλ, (οι τρεις πρώτες προέβησαν σε στρατηγικές εμπορικές συμφωνίες μεταξύ τους πίσω απ' την πλάτη των Κυπρίων αστών, που θεώρησαν εαυτούς ασφαλείς στον "άξονα Ελλάδα-Κύπρου-Ισραήλ" ο οποίος εξανεμίστηκε ήδη σαν καπνός) καθώς και Ρωσίας, ΗΠΑ, και ΕΕ, να φτάσουν τώρα να την στραγγαλίζουν κυριολεκτικά. Η περιώνυμη "πολυδιάστατη" και "πολυπολική" πολιτική ΑΚΕΛ, η απόπειρα να αναδειχτεί η Κύπρος σε "παίχτη" που θα εξασφάλιζε σημαντικά κέρδη για την αστική της τάξη βάζοντας στο παιχνίδι μόνη της όλα τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα διεθνώς εξελίσσεται σε ένακαταστροφικό Βατερλώ: έφεραν όλα τα βουβάλια μέσα σε μια σπιθαμή γης, και τώρα αναρωτιούνται γιατί τσαλαπατιούνται τα βατράχια.

Δεν πρόκειται για μια κατάσταση όπως αυτή στην Ελλάδα, όπου η συντήρηση της διοικητικής δομής του έθνους-κράτους αποτελεί προϋπόθεση για την αποτελεσματική διαιώνιση της ταξικής υπερεκμετάλλευσης και καταστολής των πολιτών του, τόσο από την ντόπια, όσο και από την διεθνή αστική τάξη· αυτό το οποίο είναι επιθυμητό από όλους πλην Ρώσων για την Κύπρο (προφανώς λόγω και του μικρού της μεγέθους και του προβληματικού από το 1974 στάτους της ως κράτους σε συνδυασμό με τα τεράστια κέρδη που προσδοκώνται από την μονοπωλιακή εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου της που εξελίχθηκε, στα χέρια της αστικής της τάξης, σε πέτρα στο λαιμό της), είναι η παύση της πολιτικής της ύπαρξης ως κρατικής οντότητας χωρίς να χρειαστεί η στρατιωτική εισβολή και η εκκαθάριση του πληθυσμού της με τα όπλα. Η απόλυτη απουσία σεβασμού για την κρατική υπόσταση της Κύπρου στην διεθνή αρθρογραφία των ημερών είναι άλλωστε παραπάνω από προφανής (βλ. πχ, KrugmanSpillius).

Ως εκ τούτου, κάθε συνέχιση συνομιλιών με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ αποτελεί πια ξεκάθαρη πράξη εσχάτης εθνικής προδοσίας και όχι μόνο πράξη ταξικής προδοσίας του εργαζόμενου λαού. Ο κυπριακός λαός πρέπει να απαιτήσει άμεση παύση κάθε συνομιλίας με τα θεσμικά αυτά όργανα και μονομερή έξοδο από την ΕΕ και την ευρωζώνη ΤΩΡΑ, με οιοδήποτε οικονομικό κόστος έχει αυτή η απόφαση. Αλλιώς θα πρέπει να γνωρίζει ότι συναίνεσε στην πολιτική και ιστορική εξαφάνιση του κυπριακού κράτους. Η αστική του τάξη θα συνεχίσει αμέριμνη την ύπαρξή της στο Λονδίνο ή στις ΗΠΑ, όπως την συνέχισε η ελληνική στην Αίγυπτο και το Λονδίνο· αλλά κίνημα αντίστασης σε άδεια χώρα δεν θα μπορέσει να υπάρξει και ο απλός Κύπριος δεν θα ξαναδεί ποτέ την πατρίδα του. Η Κύπρος ήταν η επόμενη Συρία.
LR
---

23.3.13

Κύπρος: Καλώς ήρθατε στον Φασισμό!


[...]
Η Κύπρος φέρει την τυπική ευθύνη για την επιβολή των μέτρων ελέγχου των κεφαλαιακών ροών. Ωστόσο, όπως παρατηρεί η κορυφαία οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, η ουσιαστική εξουσία  θα βρίσκεται στα χέρια τής ΕΚΤ, η οποία θα μπορεί για παράδειγμα να ελέγχει την καταβολή των συντάξεων και των άλλων κοινωνικών παροχών. Με ανατριχιαστική ψυχρότητα, η εφημερίδα προσθέτει ότι στους κύπριους πολίτες θα «παρέχονται τα αναγκαία προς το ζην».
Jordan Shilton & Chris Marsden
[...]
Ας θυμηθούμε τα επιχειρήματα με τα οποία ο Τολιάτι επιχειρεί να εξηγήσει ότι ο «ολοκληρωτικός» χαρακτήρας τού ιταλικού φασισμού προκύπτει ευθύς εξ αρχής από τη σύνδεσή του όχι με το φασιστικό κόμμα αλλά με την ιταλική μονοπωλιακή αστική τάξη. Στο ερώτημα «ποια πορεία θα ακολουθήσει ο φασισμός;», ο Τολιάτι έδωσε μια απάντηση που οδηγεί απευθείας στον πυρήνα τού φαινομένου: «το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκτελεί τις εντολές τού κυρίου του, τις εντολές τής αστικής τάξης».[57] Και συνεχίζει: «κατ’ αυτόν τον τρόπο προκύπτει το ολοκληρωτικό φασιστικό καθεστώς. Ο φασισμός δεν γεννιέται, αλλά γίνεται ολοκληρωτικός, τη στιγμή που οι κυρίαρχοι αστικοί κύκλοι αγγίξουν τον μέγιστο βαθμό οικονομικής και πολιτικής τους ενοποίησης. Διότι πηγή και αυτής της ίδιας τής ιδέας τού ολοκληρωτισμού δεν είναι η φασιστική ιδεολογία. Ο ολοκληρωτισμός πρέπει να γίνεται αντιληπτός ως η αντανάκλαση τής επελθούσας μεταβολής και συνάμα τής κυριαρχίας τού χρηματιστικού κεφαλαίου. [...] Αν η αστική τάξη αλλάξει τις αντιλήψεις της, ο φασισμός οφείλει να την ακολουθήσει κατά πόδας!»[58]
Κουρτ Γκόσβαϊλερ, Αφετηρίες και Παραλλαγές τού Φασισμού («Hitler, l’irrésistible ascension?», σελ. 208)

[57]. Togliatti, Lektionen, σελ. 27.
[58] Ibidem, σελ. 30. Η εν λόγω έννοια στον Τολιάτι δεν έχει, προφανώς, καμία σχέση με αυτή των σύγχρονων θεωρητικών τού «ολοκληρωτισμού» — σύμφωνα με τους οποίους ο ολοκληρωτισμός συνιστά μια κατάσταση απόλυτης κυριαρχίας που πηγάζει από ένα κέντρο εξουσίας (το παντοδύναμο κυβερνητικό κόμμα, χωρίς να αποκλείεται και η περίπτωση τής προσωποπαγούς εξουσίας) και η οποία ασκείται πάνω στο σύνολο της κοινωνίας, πάνω σε όλες τις τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα. Αντιθέτως, στον Τολιάτι, η έννοια αναφέρεται αποκλειστικά στη νόμιμη άνοδο και παρουσία τού φασιστικού κόμματος στην εξουσία.
πηγή: Waltendegewalt

22.3.13

Εννα γυρίσουν οι τροσιοί τζι’έννα γελάσουν τζι’οι φτωσιοί – Το Σύστημαν/The System – Monsieur Doumani





http://www.monsieurdoumani.com
This is a rearrangement of a traditional Cypriot song found on Monsieur Doumani’s debut album ‘Grippy Grappa’ There are two variations in terms of its lyrics. The first is a love song (for the Greek community: ‘Να σου γοράσω μηχανήν’, for the Turkish community: ‘Dolama Dolamayı’. The second variation Gavur İmam ‘apparently talks of the 1833 uprisings against the Ottoman administration, jointly undertaken by both Greek-speaking and Turkish-speaking Cypriots.’ (cypromusicology.blogspot.com). The second version is the one that inspired this adaptation..
video by Monsieur Doumani
c.2013
Special thanks to Antonis Hadjikyriakou, Ozgur Erdogu, Sertunc Akdogu, Bandista for helping us with the Turkish lyrics and other stuff.

πηγή: Φάλιες

21.3.13

Να περάσει ο επόμενος...

Ο επόμενος, που θα θελήσει να μου μιλήσει για τα πολυεπίπεδα, πολυπολικά, πολυσύνθετα, πολυδιαταξικά, πολυϊμπεριαλιστικά, πολυδιακρατικά, πολυνότια, πολυανθρώπινα, πολυευρωπαϊκά, πολυδιεθνιστικά, πολυαριστερά, πολυσπούδαστα όρια διαχείρισης του καπιταλισμού, παρακαλώ να μην περιμένει στην ουρά...

Με εκβιασμούς και αυταπάτες χιμάνε στον κυπριακό λαό

Απειλές από δανειστές και εταίρους, κοροϊδία για εναλλακτική, τάχα φιλολαϊκή, διέξοδο, από τις πολιτικές δυνάμεις


Χιονοστιβάδα δηλώσεων, δημοσιευμάτων και άλλων αντιδράσεων προκάλεσε η προχτεσινή απόφαση της κυπριακής Βουλής να απορρίψει το σχέδιο του Γιούρογκρουπ για ελεγχόμενη χρεοκοπία της κυπριακής οικονομίας, καθώς συνεχίζονταν και χτες τα παζάρια για τη διαχείριση της βαθιάς κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι εκβιασμοί από την πλευρά των εταίρων και δανειστών, όσο και η καλλιέργεια προσδοκιών για φιλολαϊκή τάχα διέξοδο από την κρίση, με την εφαρμογή ενός «σχέδιου Β», στοχεύουν στο να εγκλωβιστεί ο λαός στη λογική του μικρότερου κακού και να αποδεχτεί σαν μονόδρομο τη δική του φτώχεια, για να ξεπεράσει το κεφάλαιο τα ζόρια του.
Η πρώτη αντίδραση του Γιούρογκρουπ μετά την απόρριψη του αρχικού σχεδίου για «κούρεμα» των κυπριακών καταθέσεων, ήρθε από τον επικεφαλής του Συμβουλίου, Γιέρεν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος δήλωσε ότι το δάνειο ύψους 10 δισ. ευρώ είναι ακόμα στο τραπέζι και συμπλήρωσε: «Ο μεγαλύτερος όγκος του πλούτου στην Κύπρο βρίσκεται στις τράπεζες και είναι οι τράπεζες εκείνες που έχουν το πρόβλημα, συνεπώς είναι αναπόφευκτο να μην ασχοληθούμε με αυτό». Η ΕΕ δε θα χρηματοδοτεί εσαεί τη χώρα με τους σημερινούς όρους, δήλωσε από την πλευρά της η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, Μαρία Φέκτερ, και πρόσθεσε ότι οι δανειστές δεν μπορούν να δεχτούν μέτρα τα οποία θα προκαλέσουν αύξηση του κυπριακού χρέους.
Σύμφωνα με τον Κύπριο υπουργό Εσωτερικών, Σωκράτη Χάσικο, η τρόικα κλιμάκωσε τους εκβιασμούς μετά την αρνητική απόφαση της Βουλής και διαμήνυσε στην κυπριακή κυβέρνηση ότι σκοπεύει ακόμα και να οδηγήσει σε «λουκέτο» τις δύο μεγαλύτερες κυπριακές τράπεζες, την Κύπρου και τη Λαϊκή. Αλλες πηγές αναφέρουν ότι το πιθανό σενάριο είναι να «σπάσουν» οι δύο κυπριακές τράπεζες σε «καλές» και «κακές», όπως ακριβώς έγινε στην Ελλάδα με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική Τράπεζα, με τις καταθέσεις και τα εξυπηρετούμενα δάνεια να περνούν στο «καλό» κομμάτι.
Σ' αυτό το πλαίσιο εκδηλώνεται έντονο το ενδιαφέρον και των ελληνικών τραπεζών να προχωρήσουν σε εξαγορές των κυπριακών υποκαταστημάτων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τραπεζικούς κύκλους, πρόταση για την απόκτηση των υποκαταστημάτων της Τράπεζας Κύπρου, της Cyprus Popular Bank και της Ελληνικής έχουν ήδη υποβάλλει η Alpha Bank και η Τράπεζα Πειραιώς, ενώ ο όμιλος της Εθνικής Τράπεζας έχει εκφράσει ενδιαφέρον για την απόκτηση μόνο των υποκαταστημάτων της Τράπεζας Κύπρου. Φαβορί για την απόκτηση των περίπου 350 υποκαταστημάτων, πάντως, εμφανίζεται το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, καθώς αυτή τη στιγμή είναι η μόνη πλήρως ανακεφαλαιοποιημένη τράπεζα, από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Σχέδια εξόδου από το ευρώ;

Από την πλευρά του, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε προειδοποίησε πως οι δύο μεγάλες κυπριακές τράπεζες στηρίζονται αποκλειστικά στην ΕΚΤ για τη χρηματοδότησή τους, και αυτή εξαρτάται από την επίτευξη συμφωνίας για το πακέτο στήριξης. «Δεν θα υπάρξει βοήθεια και πακέτο διάσωσης για την Κύπρο αν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις», δήλωσε και ο Μίκαελ Μάιστερ, στενός συνεργάτης της Α. Μέρκελ, μεγαλώνοντας τις απειλές στον κυπριακό λαό να δεχτεί τη σφαγή του. Ωστόσο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αποφασίσει την επόμενη εβδομάδα για τη συνέχιση της παροχής ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες καθώς αναμένει το εναλλακτικό σχέδιο «διάσωσης» της κυπριακής οικονομίας.
Σύμφωνα με το «Bloomberg» η ΕΚΤ δεν χρειάζεται να ψηφίσει για την παράταση ή την αναστολή της ενίσχυσης της ρευστότητας των κυπριακών τραπεζών μέσω του ELA στη συνάντηση που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στη Φρανκφούρτη, καθώς η τραπεζική αργία στην Κύπρο θα παραταθεί έως το τέλος της εβδομάδας. Εξάλλου, την εκτίμηση ότι το κυπριακό τραπεζικό σύστημα ενδέχεται να χρειασθεί ρευστότητα από την ΕΚΤ που θα ξεπερνά το 100% του ΑΕΠ της χώρας για να αντιμετωπιστούν οι εκροές καταθέσεων, εκφράζει σε ανάλυσή του το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο (IIF). Το Ινστιτούτο επικαλείται την εκτίμηση της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, ότι οι εκροές κεφαλαίων θα ανέλθουν σε τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ μέσα σε μια εβδομάδα μετά την επαναλειτουργία των τραπεζών.
Τροφή στα διάφορα σενάρια για τη διαχείριση της κρίσης στην Κύπρο, με εμπλοκή των κοιτασμάτων φυσικού αερίου, έδωσε η διαρροή της έκθεσης που συνέταξε η Royal Bank of Scotland (RBS) και η οποία βρίσκεται στα χέρια της κυπριακής κυβέρνησης εδώ και περίπου ενάμιση μήνα. Στην έκθεση, η RBS εκφράζει την εκτίμηση ότι τα αποθέματα φυσικού αερίου στην Κύπρο θα υπερισχύσουν του τραπεζικού χρέους, καθιστώντας τη χώρα μια από τις πιο αξιόχρεες στην Ευρωζώνη, θεωρώντας απίθανο το κυπριακό PSI.
Οπως σημειώνει η τράπεζα, η Κύπρος είναι έτοιμη να γίνει η ισχυρότερη πιστώτρια χώρα στην Ευρωζώνη εξαιτίας των μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου που αξίζουν τουλάχιστον 200% του ΑΕΠ. Αν περαιτέρω γεωτρήσεις έχουν την επιτυχία των πρώτων ευρημάτων, αναφέρεται ότι τότε η αξία μπορεί να ανέλθει στα 530 δισ. ευρώ δηλαδή στο 2.950% του ΑΕΠ. Αλλη ανάλυση, της «Oxford Economics», μιας εταιρείας με έδρα στην Αγγλία, υπολογίζει ότι η αβεβαιότητα που έχει προκαλέσει η Κύπρος μπορεί να δημιουργήσει στην Ευρωζώνη μια ζημιά ύψους 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, που ισοδυναμεί στο 3% του ΑΕΠ. Η ζημιά αυτή μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερη αν υπάρξει πολιτική αναταραχή στην Ελλάδα και την Ιταλία.
Σύμφωνα εξάλλου με δημοσιεύματα στον Τύπο, οι Ευρωπαίοι τεχνοκράτες, κατ' εντολήν των Γερμανών, επεξεργάζονται από προχτές σχέδιο για έξοδο της Κύπρου από το ευρώ μέσω στραγγαλισμού των τραπεζών της από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προκειμένου να αποφευχθεί ρώσικη εμπλοκή στη διάσωση της κυπριακής οικονομίας. Σύμφωνα με το σχέδιο, αν η Ρωσία συμφωνήσει στην αγορά κάποιας προβληματικής κυπριακής τράπεζας και βοηθήσει τη χώρα με περαιτέρω δανεισμό, ώστε να μη χρειαστεί η ευρωπαϊκή βοήθεια και το «κούρεμα» των καταθέσεων, η ΕΚΤ θα «κλείσει την κάνουλα» της χρηματοδότησης των κυπριακών τραπεζών, εξαντλώντας την αυστηρότητα των κανονισμών που τη διέπουν.
Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει μαθηματικά στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου όποια κι αν είναι η εξωτερική - ρωσική εν προκειμένω - βοήθεια. Το σχέδιο εξόδου θα περιλαμβάνει επίσης πρόταση από την ΕΕ να λάβει η Κύπρος μια βοήθεια ύψους από 3 ως 6 δισ. ευρώ από την Ενωση και να αποφασίσει οικειοθελώς να επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα.
Δεδομένο το «κούρεμα» σε καταθέσεις

Τη λύπη της για την απόρριψη του σχεδίου του Eurogroup από το κυπριακό κοινοβούλιο εξέφρασε η καγκελάριος της Γερμανίας Α. Μέρκελ και πρόσθεσε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι αναμένουν τώρα νέα πρόταση από τη Λευκωσία. Είπε ακόμα ότι «από πολιτική άποψη, η Κύπρος χρειάζεται έναν βιώσιμο τραπεζικό τομέα και ο σημερινός τραπεζικός τομέας δεν είναι βιώσιμος», ενώ υπογράμμισε ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν, κατά κύριο λόγο με την τρόικα. Σε άλλο σημείο της ομιλίας της προς το κοινοβούλιο, είπε ότι το Eurogroup έχει καταστήσει σαφές ότι δεν επιθυμούσε να συμπεριλάβει στα μέτρα τους καταθέτες με ποσά κάτω των 100.000 ευρώ. Πάνω από αυτό το ποσό, ωστόσο, διευκρίνισε ότι θα έπρεπε οι καταθέτες να συμμετάσχουν.
Από την πλευρά της ΕΚΤ, ο Γεργκ Ασμουνσεν διέψευσε ότι ζήτησε «κούρεμα» των καταθέσεων κάτω των 100.000 στην Κύπρο. «Δεν απειλήσαμε με διακοπή της ρευστότητας. Απλώς επισημάναμε ως γεγονός ότι μπορούμε να προσφέρουμε ρευστότητα έκτακτης ανάγκης μόνο σε φερέγγυες τράπεζες και ότι η φερεγγυότητα των κυπριακών τραπεζών δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, αν δεν συμφωνηθεί σύντομα ένα πρόγραμμα βοήθειας το οποίο θα επιτρέπει γρήγορη ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα», επισήμανε ο Ασμουσεν.
Η Κομισιόν, τέλος, πέταξε κι αυτή το «μπαλάκι» στην Κύπρο, ζητώντας της να παρουσιάσει μια λύση η οποία εγγυάται ότι το χρέος της θα παραμείνει βιώσιμο. Οπως δήλωσε ο Ολιβιέ Μπαϊγί, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «έγκειται πλέον στις κυπριακές αρχές να παρουσιάσουν μια λύση η οποία να σέβεται το κριτήριο της βιωσιμότητας του χρέους».Προσέθεσε ακόμα ότι «οι αποφάσεις λαμβάνονται από τα κράτη μέλη και καμιά απόφαση δεν μπορεί να ληφθεί χωρίς τη συνεργασία τους, της Κύπρου περιλαμβανομένης». Ο ίδιος δήλωσε πως η Επιτροπή θα δεχόταν μια εναλλακτική επιλογή που να μην περιλαμβάνει την επιβολή τέλους για τις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ, ωστόσο πρόσθεσε ότι «οι κυπριακές αρχές δεν αποδέχονται ένα τέτοιο εναλλακτικό σενάριο».

πηγή: Ριζοσπάστης