Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

3.2.13

Πέντε αγκάθια στο μνημόνιο ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ...του Άριστου Δαμιανού


Εξαιρετικό άρθρο πλην της τελευταίας παραγράφου, όπου εμμέσως πλην σαφώς, το εκλογικό σώμα καλείται να καλοδεχτεί τις "συνεργασίες" με το έτερο απορριπτικό μέτωπο, το οποίο έχει  μαζευτεί γύρω από την υποψηφιότητα του Γιώργου Λιλλήκα.

Δυστυχώς....αν μέναμε μέχρι το πέμπτο σημείο, ίσως και να άξιζε ή να είχε κάποια ουσία....
Με ενδεχόμενο όμως άνοιγμα στην ΕΔΕΚ, το υπόλοιπο ΕΥΡΩΚΟ, τον ανισόρροπο Λιλλήκα και τους απογόνους του αείμνηστου (έλεος πκιον εν αντέχεται τούντο πράμα) είναι απολύτως βέβαιο πως ο καιρός όπου το ΑΚΕΛ βρισκόταν σε ένα επιτρεπτό όριο ενσωμάτωσης και πολιτικών αδιεξόδων, έχει παρέλθει και πως ο ιστορικός κύκλος έχει οριστικά κλείσει για το συγκεκριμένο κόμμα. Όταν φτάνεις σε τέτοιο αδιέξοδο, ή το παραδέχεσαι και φεύγεις ή γίνεσαι το αδιέξοδο αυτοπροσώπως χωρίς ελπίδα και χωρίς νόημα ύπαρξης. 





του Άριστου Δαμιανού
Μέλος Επιτελείου Υποψήφιου Προέδρου Σταύρου Μαλά / Βουλευτής ΑΚΕΛ
 
Στη δική μας αντίληψη σύγχρονο είναι να τεκμηριώνεις αυτά που λες. Για έναν υποψήφιο Πρόεδρο είναι και ζήτημα πολιτικής αξιοπιστίας εξάλλου. Στο μνημόνιο στο οποίο συμφώνησαν ωστόσο οι ηγεσίες του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ, υπάρχουν σοβαρά πολιτικά ελλείμματα, που δημιουργούν στον μέσο ψηφοφόρο ανησυχίες και ερωτηματικά. Ιδιαίτερα σε ό, τι αφορά στο κυπριακό.

Πρώτο, ο κ. Αναστασιάδης θα δεσμεύεται από «κοινές θέσεις κομμάτων που εκπροσωπούν την συντριπτική πλειοψηφία του εκλογικού σώματος σε ποσοστό 75%». Η πρόνοια αυτή παρέχει την ευχέρεια στον κ. Αναστασιάδη να επικαλείται πιθανές ενστάσεις του κόμματος του για να ακυρώνει τη βούληση όλων των υπολοίπων. Ο Συναγερμός που σταθερά καταγράφει ποσοστά πέραν του 30% θα έχει δηλαδή μόνιμο βέτο.

Δεύτερο, ο κ. Αναστασιάδης «θα διορίσει πρόσωπο εγνωσμένου πολιτικού και νομικού κύρους» ως διαπραγματευτή. Ως γνωστό, σε αποκαλυπτική αναφορά του πριν ένα ακριβώς χρόνο στην εφημερίδα «Καθημερινή» παραδέχθηκε ότι θα πράξει τούτο αφού αναγνωρίζει ότι οι πολίτες ανησυχούν για τις δικές του πολιτικές θέσεις. Πέραν του αυτονόητου, ότι δηλαδή ο διορισμένος διαπραγματευτής θα ελέγχεται ούτως ή άλλως και θα παύεται από τον Πρόεδρο, εδώ υπάρχει ένα ζήτημα τάξης. Αν ο κ. Αναστασιάδης αποποιείται του καθήκοντος να διαπραγματευτεί εκ μέρους των Ελληνοκυπρίων, θα πρέπει να γνωρίζουμε πριν από τις εκλογές το πρόσωπο που θα κριθεί να τον αντικαταστήσει. Αν για παράδειγμα αυτό το πρόσωπο δεσμεύεται από προηγούμενες πολιτικές και νομικές του θέσεις σε άλλες φάσεις του κυπριακού ή αν υιοθετεί απόψεις για συμφωνημένη διχοτόμηση ή την επικίνδυνη προσέγγιση «έδαφος έναντι κυριαρχίας» ή αν απορρίπτει την ομοσπονδία, τότε οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν ποιος μη εκλελεγμένος θα διαχειρίζεται τις τύχες μας.

Τρίτο, ο κ. Αναστασιάδης θα προωθήσει την ετοιμασία «ενός συνολικού πλαισίου προτάσεων για λύση» που θα βασίζεται, μεταξύ άλλων, «στις αποφάσεις Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων». Δυστυχώς για την πλευρά μας, τέτοιες είναι και οι αρνητικές αποφάσεις Δημόπουλος (αναγνώριση Επιτροπής Αποζημιώσεων Τουρκίας), Ασπρόφτας και Πετρακίδου (απόδοση δικαιωμάτων στο χρήστη σε βάρος προσφύγων). Εκτός λοιπόν αν θα γίνει επιλεκτική χρήση αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ουσιαστικά ο κ. Αναστασιάδης προϊδεάζει τους πολίτες για το χειρισμό στον οποίο θα προβεί αναφορικά με το περιουσιακό. Ο οποίος χειρισμός φυσιολογικά, όπως και τώρα, δεν θα μπορεί να αγνοεί αυτές τις αποφάσεις.

Τέταρτο, ενώ ορθά ο κ. Αναστασιάδης αναφέρει ότι τον δεσμεύουν «τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας (του ΟΗΕ) επί του Κυπριακού», τα οποία περιλαμβάνουν την προϋπόθεση για αποστρατιωτικοποίηση στα πλαίσια της λύσης (διαχρονική θέση και του Εθνικού Συμβουλίου), εξαγγέλλει «οικοδόμηση σχέσεων με το ΝΑΤΟ (έναν επιθετικό στρατιωτικό οργανισμό) μη αποκλειόμενης της αίτησης για ένταξη μας σε αυτό». Πέραν των πολλών πολιτικών και στρατιωτικών ζητημάτων που προκύπτουν και που επηρεάζουν την εθνική ασφάλεια, στέκομαι μόνο σε έναν πραγματικό κίνδυνο: εγκατάλειψη της θέσης μας για κατάργηση όλων των στρατών σε μια ελεύθερη Κύπρο, θα δώσει το άλλοθι στην Τουρκία για να επιμείνει στην απαράδεκτη θέση της για τη μόνιμη παρουσία στρατευμάτων της στην Κύπρο. Εξάλλου, αν η Κύπρος θα χρειάζεται για σκοπούς ΝΑΤΟ στρατό, αυτός θα είναι μικτός. Ελληνικός και τουρκικός. Και αυτό είναι άκρως επικίνδυνο για τη βιωσιμότητα της λύσης.

Πέμπτο, από το μνημόνιο απουσιάζει παντελώς η ρητή αναφορά στη δικοινοτική διζωνική Ομοσπονδία. Κάτι που συζητείται ευρέως κατά τη διάρκεια του προεκλογικού και που με βάση παραδοχή του κ. Αναστασιάδη έγινε για να καταστεί πιο ελκυστική η υποψηφιότητά του για το ΕΥΡΩΚΟ. Δεν μάς αφορά ο τακτικισμός αλλά η ουσία. Ως γνωστό μέχρι πρότινος ο κ. Αναστασιάδης αναφερόταν στο δικό του όραμα για το περιεχόμενο της λύσης, το οποίο συμπυκνώνεται στη θέση για χαλαρή και αποκεντρωμένη Ομοσπονδία. Θέση που δεν διέψευσε κατά την πολύ πρόσφατη τηλεμαχία αν και προκλήθηκε από τον κ. Μαλά.

Με δεδομένο ότι ο κ. Αναστασιάδης άσκησε έντονη κριτική στις θέσεις Χριστόφια για το κυπριακό αλλά και σε εκείνες (και μάλιστα πολύ έντονα και με χαρακτηρισμούς) του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, εύλογα συνάγεται ότι διαγράφοντας τα τελευταία δέκα χρόνια, θα μάς επαναφέρει –αν εκλεγεί- στις θέσεις της δεκαετίας κατά την οποία κυβέρνησε ως ηγέτης του Συναγερμού. Η οποία δεκαετία Συναγερμού κληροδότησε, μέσα από παλινδρομήσεις και επικίνδυνες υποχωρήσεις, στον Τάσσο Παπαδόπουλο, το σχέδιο Ανάν. Που είτε συμφώνησε είτε διαφώνησε κανείς με αυτό το 2004, όλοι αναγνωρίζουν ότι ήταν όντως μια χαλαρή Ομοσπονδία. Ανάλογη με αυτήν που εξαγγέλλει ότι θα επιδιώξει ο κ. Αναστασιάδης.

8 σχόλια:

  1. ¨Ενας να πει του αριστου οτι την ιδιαν ωραν δινει το δικαιομα και στο ακελ να ακυρωνει την βουληση των υπολοιπων εκτος τζαι αν υπολογιζει οτι το ακελ θα παει κατω που 25%

    Επισης να του πει οτι χαλαρη ομοσπονδια εν ο ο λαικιστικος ορος που χρησημοποιει το ακελ για την αποκεντρωμενη ομοσπονδια οποταν τζιαμε που λαλει "το οποίο συμπυκνώνεται στη θέση για Ομοσπονδία" η χρηση του "χαλαρή και αποκεντρωμένη" εν πλεονασμος.

    xwrikos

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. άφησμε Χωρικέ, γιατί ελήφτηκα τα τσιγάρα τζαι επήα στο περίπτερο - μαύρη ώρα - τζαι είδα τα πρωτοσέλιδα των κυριακατικων εφημερίδων!

      Πολίτης: Από δράκος έγινε επαίτης!! Ποιός το λαλεί τούτον; Η εφημερίδα του ξεπλυμένου Νίκου, που αν πει τζαι κλώσει που τους Ρώσους το 1/3 του ΔΗΣΥ θα κάμει φτερά!

      Αλήθεια: Καίνε εγγραφα στο προεδρικό! Ποιός το λαλεί τούτον; Η εφημερίδα του κόμματος της διαχρονικής διαπλοκής τζαι του ψεύδους.

      Ένωση: Να φύεις να πάεις στο θκιάολο τζαι να μεν μας γράφεις...ουδέν σχόλιο...


      Είσαστε ο υπόκοσμος, πολιτεφκεστε σαν υπόκοσμος, σκέφτεστε σαν υπόκοσμος τζαι το μεγαλυτερο λάθος της αριστεράς ενι που δεν σας τραβά μιαν τζιαμε που πονείται να πατε στ΄αναθθεμαν μιαν τζαι καλήν! Δεν εσιει διορθωση ο υπόκοσμος σας τζαι ο κόσμος σας.

      Διαγραφή
    2. DIS,

      Δεν κατάλαβα την αντίθεση ΣΟΥ στην τελευταία παράγραφο του άρθρου του Άριστου Δαμιανού, πέραν από το σπαστικό «ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος»… Αυτή η παράγραφος μπορεί να εκληφθεί και όπως την ερμηνεύεις ΕΣΥ [ως πρώιμο άνοιγμα προς τους ψηφοφόρους που θα επιλέξουν στον πρώτο γύρο τον Γιώργο Λιλλήκα], αλλά δεν παύει να λέει και κάποιες αλήθειες. Επισημαίνει τις παλινδρομήσεις κι αντιφάσεις του Αναστασιάδη [ότι ουδέποτε ήταν κοντά στις θέσεις ούτε του ΑΚΕΛ ούτε του «αείμνηστου»] και ότι η συμμαχία με το ΔΗΚΟ γίνεται καθαρά για χάριν της εξουσίας… Ή όπως λες κι ΕΣΥ του Xwrikoύ πιο πάνω [για τη Δεξιά], «Είσαστε ο υπόκοσμος, πολιτεφκεστε σαν υπόκοσμος, σκέφτεστε σαν υπόκοσμος…», ή όπως γράφεις στου Λινού για τον Αναστασιάδη «Πρόκειται σχεδόν για ένα πολιτικό που πάσχει από ένα πολιτικό σύνδρομο διπλής ταυτότητας με καποια έννοια»
      Αυτόν θα έχουμε μπροστά ΜΑΣ τα επόμενα χρόνια και πρέπει να είμαστε δυνατοί για να αντιμετωπίσουμε τόσο τον ίδιο όσο και την συνοπαρτζιά του…

      Διαγραφή
    3. Η αντίθεση μου Ανευ εφ΄ολης στις σημερινές συγκυρίες, είναι συμπυκνωμένη στα λόγια της Ρόζας κάτω από τον τίτλο του ιστολογίου...

      Δεν πάει άλλο...η κρίση μας δείχνει με καθαρά σημάθκια πως τζαι το πολιτικό σύστημα έφτασεν στα όρια του τζαι στα αδιεξοδα του. Δεν μπορεί η αριστερα να παλινδρομεί με τες συνταγες του παρελθοντος. Έφτασεν στο όριο του επιτρεπτου ορίου ελειγμών. Μια πιθανή συμμαχία με τους ψηφοφορυς του Λιλλήκα αποδεικνύει περίτρανα τον λάθος δρόμο του κόμματος. Γιατί ο Λιλλήκας αυτο που προσφέρει είναι ένα λαικό εθνικισμό και ο λαικός εθνικισμός είναι ο υπέρτατος εχθρός και αντιπαλος των κομμουνιστών. Το να συγχωνευθείς με αυτες τις δυναμεις αποτελει την έσχατην προδοσία και την έσχατην ιδεολογική και πολιτική ήττα.

      Ήταν ο καιρός για μιαν εφ΄ολης της ύλης ιστορική ανασκόπηση. Να τεθουν όλα κάτω. Και η οικονομία και το κυπριακό.

      Δεν πάει άλλο....δεν υπαρχει άλλος χρόνος και αισθανομαι πως εγινα και κουραστική να λέω πως ο δρόμος θα είναι κατηφορικός για την αριστερα.

      Έγιναν παρα πολλά λάθη Ανευ. Την τελευταια διετια κυρίως. Όχι οπως τα λάθη που λαλεί ο Στροβ...τα εντελως αντιθετα...

      Η αριστερα πρεπει να ξεμπερδέψει με το όραμα του κυβερνητισμού και να δώσει ιστορικες μάχες και να τις δώσει νικηφόρα. Όχι να φλερτάρει με ψηφοφορους του Λιλλήκα γιατί θυμίζουν "κάτι" από αριστερα τάχα. Αυτο που θυμίζουν είναι το εθνικιστικο τερας.

      Και λυπουμαι που ο Δαμιανού, επισης προσδοκει για ψήφους σε αυτο το τέρας. Αν η αριστερα δεν προταξει καθαρή μαρξιστική ταξική πολιτική Ανευ θα εκφασιστει. Είναι ιστορική νομοτέλεια!

      Είναι ιστορικά αναποφευκτος αυτός ο πολιτικός διυσμός: ή σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Δεν εν τυχαια αυτη η φραση.

      Δεν πάει άλλο...

      Διαγραφή
    4. DIS,
      Αυτά που λες δεν μπορούν να γίνουν αυτή τη χρονική στιγμή!

      Διαγραφή
  2. Είσαι "εμμονική" γαμώτο... Με νευριάζεις για τούτο. Αλλά, είσαι τίμια και ανιδιοτελής. Αυτό, δεν μπορώ παρά να στο αναγνωρίσω... Αν κατάλαβες κατάλαβες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είμαι εμμονική. Είμαι ορθολογίστρια και αηδιασμένη. Τουτος εν ενας συνδιασμος που μπορει να παραξει πολλήν ένταση τζαι να την παράξει σε μιαν διάρκεια. Διοτι εν ξιφουσκωνει οπως ενας ενθουσιασμος μια σταση που πατα στα ιστορικα δεδομενα τζαι όρια τζαι στην ιστορική τζαι θεωρητική εμπειρια.

      Είμαι επιμονη. Αλλα δεν κλειω δρομους. Χωρις να σημαινει πως δεχουμαι να αφησω το κεντρο του πυρήνα των ζητημάτων. Οποιος χανει το κεντρο του πυρήνα θα χαθει, αργα ή γρηγορα. Τζαι τουτον αποδειχτηκεν στην ιστορια.

      Διαγραφή
  3. "Οποιος χανει το κεντρο του πυρήνα θα χαθει", ακριβώς στο βάθος των πραγμάτων όπως πάντα Disdaimona, αυτό είναι και το βασικό στοιχείο μιας δημιουργικής και καταφατικής διαλεκτικής. Η πολιτική σε ένα γενικότερο πλαίσιο μπορεί να κορυφωθεί μόνο αφού δεν θα χάσει το κέντρο του πυρήνα. Ο εκφασισμός είναι ακριβώς η πράξη του πολιτικού που χάθηκε γιατί νόμιζε θα τα βάλει με τον πυρήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή