Ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη, παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό. Διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου… Και μια και μπήκατε στον κόπο, ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και την πουτάνα την μάνα που σας γέννησε.

Ζοζέ Σαραμάγκου

3.2.11

Καραμπελιάς και Σια

Περιοδικό «Τραίνο στην πόλη»
(underground έντυπο της Ερωνήσου)
Χειμώνας ΄89


Η αγορά δεν είναι κατ΄ανάγκη κακόν πράμαν. Αφτό τουλάχιστον θα υποστήριζε ο κ. Γκορμπατσώφ, αλλά και η ιστορική εμπειρία των εναλλαχτικών χωρών. Υπάρχουν εισαγωγείς και εξαγωγείς ιδεών λ.χ. Και επειδή ζούμε σε ένα παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα του οποίου η βάση συνεχίζει να γίνεται ο καταμερισμός της γνώσης, υπάρχει η εισαγωγή πρώτων υλών απ΄τον τρίτο κόσμο, η ανακύκλωση-επεξεργασία στη μητρόπολη και μετά η επιστροφή μέσω εμπορομεσιτών του προϊόντος στον τρίτο κόσμο.

Παράδειγμα ας πούμε το υλικό «Κύπρος» και ο εμπορομεσιτικός οργανισμός «Ρήξη» στην Αθήνα (πόλη της ημιπεριφέρειας) που διευθύνεται από κάποιον κύριον Καραμπελιά. Ο κ. Καραμπελιάς είναι απ΄τους ανθρώπους που πολέμησαν στην Τροία (δηλαδή έχει ιστορία το άτομο, σεβαστή και εδώ δεν κάνουμε πλάκα έστω και αν δεν τον ξέρουμε. Έτσι λέγεται και το πιστεύουμε). Ο κ. λοιπόν Καραμπελιάς είναι εισαγωγέας εναλλαχτικών ιδεών στην Ελλάδα. Έχουν και οι εναλλαχτικές ιδέες τις μόδες τους. Ήταν Μαοϊκός ας πούμε το άτομο κάποτε. Για όσους δεν γνωρίσατε γνήσιους δυτικούς Μαοϊκούς, οι Μαοϊκοί πίστευαν ότι η αποκήρυξη του Στάλιν σαν δικτάτορα ήταν προδοσία της επανάστασης. Αφτά έλεγε κάποτε και ο κ. Καραμπελιάς. Ύστερα πλάκωσε η μόδα της προλεταριακής αριστεράς. Την εισήγαγε με την πατέντα «ΟΠΑ» ύστερα άνοιξε το κατάστημα/περιοδικό Ρήξη. Μετά ήρθε η Ιταλική Αυτονομία. Νέες εισαγωγές με πλατιά απήχηση και με ένα ενθουσιασμό που έκανε το παιδί (τον άνθρωπο που εναντιωνόταν στην αποκήρυξη του Στάλιν) να διακηρύξει ότι η σημαία της επανάστασης τώρα ήταν η μαυροκόκκινη. Μερικοί το θεώρησαν σαν τακτική μάρκετινγκ. Άποψη. Μετά πέρασε και αφτή η μόδα. Έγινε και ένα μπέρδεμα μ΄αφτούς που όντως κρατούσαν μαυροκόκκινες σημαίες (κάπου τους ενόχλησε το ότι ο Γιώργος σε μια αθηναϊκή εξέγερση στα μέσα της δεκαετίας του ΄80, έκατσε στο καταλημμένο πολυτεχνείο και έβγαζε αποφάσεις – τους αποκαλούσε αλήτες κ.λ.π) – ενώ αφτοί κτυπιόντουσαν με τους μπάτσους.

Έτσι ο Γιώργος κοίταξε ξανά στην Ευρώπη και αποφάσισε ότι το νέο προϊόν μαζικής κατανάλωσης ήταν το πράσινο, οπότε πάλι αλλαγή η πατέντα, τώρα η Ρήξη έγινε περιοδικό για τη συγκρότηση ενός εναλλαχτικού κ.λ.π κινήματος. Και μια και το πράσινο είναι, λέει, μετα-μαρξιστικό, ο Γιώργος έβγαλε ένα βιβλίο που λέγεται «Ούτε θεός, ούτε ιστορία».

Αφτά λοιπόν για το Γιώργο. Όπως φαίνεται από τα παραπάνω στοιχεία, ο άνθρωπος έχει καλό μάτι για τες ευρωπαϊκές μόδες και σαν εισαγωγέας ξέρει καλά την πραχτική του μάρκετινγκ και της προσαρμογής. Γι΄αφτό του ευχόμαστε να βγει και βουλευτής. Τέτοιο ταλέντο άδικα σπαταλιέται. Ο Γιώργος όμως αγαπάει και τη Κύπρο. Απ΄εδώ όμως δεν εισάγει πασατέμπο όπως απ΄τα καφέ του Παρισιού και του Αμβούργου. Διότι η Κύπρος είναι σκέτη περιφέρεια και ο Γιώργος ξέρει καλά τη μαρξιστική οικονομία. Στη Κύπρο εξάγονται προϊόντα και εισάγονται στην ελληνική ημιπεριφέρεια πρώτες ύλες. Έτσι στη Κύπρο δεν εξάγονται προϊόντα του στυλ «αυτονομία» «πράσινοι» «εναλλαχτικοί» αλλά χαλασμένα παλιά τράκτορ που είναι άχρηστα πια στη μητρόπολη, του στυλ «εθνικός αγώνας» «συρρίκνωση του ελληνισμού» «στρατός για όλους» κ.λ.π. Επίσης, επειδή η Κύπρος είναι περιφέρεια δε χρειάζεται να ασχολείται κανένας σοβαρά με το τι λένε οι Κύπριοι. Όταν ας πούμε ο κ. Καραμπελιάς έρχεται στη Λεμεσό θα επισκέπτεται υποθέτουμε ένα μπαράκι οπαδών του που έχει ένα χάρτη της ελλάδας με σύνορα ως την άγκυρα, ή θα κάνει πως δεν ακούει συνθήματα του στυλ «θα πάμε στην Αγιά Σοφιά» ή το ιδεολογικό κλου «καλός τούρκος νεκρός τούρκος» που λένε κατά καιρούς οι εδώ διακινητές των προϊόντων του. Στην ελλάδα αφτα δε λέγονται. Εκεί ο κ. Καραμπελιάς αγωνίζεται ενάντια στα κράτη, τους στρατούς, τους σωβινισμούς κ.λ.π. Αλλά αφτό είναι άλλο ιστορικό στάδιο. Στην Αθήνα εισάγει την Κύπρο σαν αντιιμπεριαλιστικό αγώνα κ.λ.π την επεξεργάζεται και αφού πουλήσει ότι λάχει μας τη στέλνει πίσω με το «ένωση». Αφτά δεν είναι διπλοπροσωπία και θράσος, έμπορος είναι ο άνθρωπος ρε παιδιά. Και η σχέση του με τη Κύπρο ίσως να χει τη μόνη γνήσια πια παιδικότητα. Υποψιαζόμαστε ότι ο Γιώργος στα παιδικά του χρόνια ήθελε να γίνει «καπετάνιος», έτσι όπως οι παλιοί πολέμαρχοι του έθνους. Τον παρέσυρε η ιστορία και η δουλειά στον ειρηνισμό. Αλλά όλο και κάτι έβρισκε να εκτονωθεί, μια ο Στάλιν, μια ο Νέγκρι.
Τώρα όμως οι πράσινοι νερόβραστοι – μη βίαιοι – που είναι, οπότε που θα σώσει το έθνος ο γιωργάκης; Στη Κύπρο.

Έχει σχέδιο το άτομο και χάνετε άμα δεν τον διαβάζετε να δείτε τι καπετάνιος είναι. Την έχει ψάξει κάπως έτσι. Στην ευρώπη-μητρόπολη υπάρχουν τα εναλλαχτικά κινήματα και είναι ο θεός. Απ΄εκεί απλώς αντιγράφουμε. Αλλά στη μέση ανατολή υπάρχει μια σκακιέρα στην οποία πολεμάει ο ιμπεριαλισμός και ο αντιιμπεριαλισμός, οπότε ότι είναι ενάντια στους ρώσους και τους αμερικάνους είναι καλό. Ο γιωργάκης για λ.χ υποστήριζε τον Χομεϊνί για αρκετό καιρό και δεν πείραζε ιδιαίτερα ούτε ο φασισμός των μουλλάδων, ούτε η καταπίεση των γυναικών. Για πέστε του όμως για βιασμό στην ευρώπη και θα δείτε. Έτσι λοιπόν ο Γιώργος αποφάσισε ότι η τουρκία είναι με τους κακούς (εύκολο αυτό αφού οι καπετάνιοι του έθνους πάντα τούρκους σφάζανε). Οπότε να σταματήσουμε την τουρκία με κάθε μέσο. Ακόμα και σε διαδήλωση με φασίστες θα πάμε που φωνάζουν «νάτος, νάτος ο αρχηγός» άμα βλέπουν το Ματαφιά. Ο γιωργάκης όμως κάνει τις αναλύσεις του νοιώθει σαν καπετάνιος στη σκακιέρα και δε πάει να χεστεί η επανάσταση, η αντεξουσία και οι πράσινοι.

Αλλά έχει και την ιστορική μαρξιστική σάλτσα στο προϊόν Κύπρος – έτσι για να πουλιέται στους ευρύτερους κύκλους που κυκλοφορεί. Ο γιωργάκης λ.χ. υποστηρίζει τη διπλή ένωση (αφτό μόνο στην ελλάδα το πουλάει, στη κύπρο έχει άλλες κονσέρβες). Ε, άμα τον πιάσει και κανένας στην αντίφαση του στυλ, ρε μαλάκα τι αντιιμπεριαλισμος και πράσινες τρίχες αφού υποστηρίζεις τη λύση για την οποία οι αμερικάνοι ξόδεψαν τόσα εκατομμύρια, ο γιωργάκης θα σου εξηγήσει ότι ιστορικά οι επαναστάσεις γίνονται σε περιόδους εθνικών κρίσεων, εθνικών κινημάτων κ.λ.π – ας πούμε η κομμούνα μετά την παράδοση της Γαλλίας στον πόλεμο με τη Γερμανία, η ρωσική επανάσταση κ.λ.π. Το μόνο κακό του προϊόντος του γιωργάκη βρίσκεται εδώ. Επειδή είναι έξυπνος θα καταλαβαίνει αφτό που θα πούμε, οπότε η σιωπή και η ρητορική του είναι σαν την αντιοικολογική μόλυνση στις τσαρτέλλες που πουλά και καλά κάνει ο ελληνικός χώρος να συμμαζέψει τον έμπορο πριν γίνει καμιά παρεξήγηση. Λοιπόν γιωργάκη, ναι μανάρι μου, όντως πολλές επαναστάσεις ακολουθούν πολέμους ή εθνικές κρίσεις. Αλλά 1) Πρώτα γίνονται οι πόλεμοι και σκοτώνεται ο κόσμος για τα εθνικά πάθη των καπετάνιων του έθνους.
2) Η επανάσταση γίνεται στο ηττημένο έθνος ( στη γαλλία το 1870, στη ρωσία το 17, στη γερμανία το 18, στις ηττημένες ευρωπαϊκές χώρες το 40-44).
Δηλαδή γιωργάκη μπας και την έχεις ψάξει να γίνει πόλεμος (φυσικά εσένα στ αρχίδια σου, άλλοι θα σκοτωθούν, αλλά ξέρεις εμείς εδώ πέρα έχουμε φάει αρκετές ναπάλμ και ελληνοχριστιανικές σφαίρες) και μετά να ηττηθεί η ελλάδα σου και να γίνει επανάσταση ενάντια στους προδότες; Καλό πλάνο ρε καπετάνιε, αλλά τι θα γίνει με μας που δε γουστάρουμε; Αφτά δεν τα λέμε από κακία – έχουμε ακούσει πιο φριχτά από καλαμαράδες (καλαμαράς – έλληνας διανοούμενος που χρησιμοποιεί την Κύπρο σαν πειραματική ζώνη των νέων του θεωριών – δηλαδή αποικιοκράτης).
Ο Σαββόπουλος μόλις μας έφυγε. Έτσι για απόδειξη της αγάπης μας σε σένα τον «αρχηγό» τόσων άδολων νέων που στέλλεις στη Κύπρο για εκπαίδευση και αναμόρφωση σου αφιερώνουμε μια μεταφρασμένη εκδοχή του ύμνου που κάπου – ναι το ξέρουμε – σε συγκινεί ακόμα γιωργάκη. Και μια και κόψεις των σπαθιών δεν έχουμε τώρα πια, βάλαμε ολίγην γαλλική τεχνολογία – μόνο για σένα μάτια μου - .

Σε γνωρίζω απ΄την φτερούγα
Του μιράζ την τρομερή
Σε γνωρίζω απ΄το κουμπάκι
Που με βία καίει τη γη

Κι απ΄τον εμφύλιο βγαλμένα
Των ελλήνων τα μυαλά
Και σαν πάντα κολλημένα
Χαίρε ω χαίρε Καραμπελιά.

7 σχόλια:

  1. Θα σε παραλάβουν οι "Οκτωβριανοί" τώρα...

    "Οι διεθνιστές φταίνε"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε κάποια κάσια στο υπόγειο πρέπει να έχω κάποια "τραίνα" ακόμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Disdaimona,
    [αν και το ερώτημα μου θα ‘πρεπε να το απευθύνω στον Τρένατζιην],

    Θες να πεις ότι ΟΛΟΙ αυτοί οι “αριστεροί εθνικόφρονες” [των κυπρίων μη εξαιρουμένων – και δεν είναι μόνο οι “Οκτωβριανοί” που λαλεί τζι’ ο Mouflonaς Idiotε”], ακολούθησαν ανάλογες/παρόμοιες πορείες; Μαοϊσμός, Προλεταριακή Αριστερά, δυτικοευρωπαϊκά αριστερίστικα κινήματα, εθνοκεντρισμός, ελληνοκεντρισμός και τα λοιπά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στροβολιώτη,

    θέλω τα! :)
    να ανοίξουν οι κάσιες,να ανοίξουν τα μυαλά,να ανοιξουν τα μέτωπα. Αριστερά και Δεξιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανευ,
    κι εμείς αριστεροί "εθνοκεντρικοί" είμαστε αν είμαστε μαρξιστές. Κομμουνιστικό Μανιφέστο: «Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί κανένας να τους πάρει εκείνο που δεν έχουν. Κι όμως, μια που το προλεταριάτο πρέπει πριν από όλα να πάρει την πολιτική εξουσία, να υψωθεί σε εθνική τάξη και να συνταχθεί ακόμα σε έθνος, μένει και το ίδιο ακόμα εθνικό, όχι βέβαια και με το νόημα που δίνει στη λέξη η αστική τάξη."

    Το δικό μας προλεταριάτο ως τάξη εν ιστορικά/εθνικά κυπριακό /δι-κοινοτικό αν δεν κάμνω λάθος...άλλη ανάγνωση πλέον του όρου "εθνικό προλεταριάτο", αν βέβαια εθνικο εννοούμε εντός των ορίων κάποιου κράτους(το οποίο δεν θα παραδώσουμε για να παραλάβουμε κοινότητα, λέμε τώρα, τάχα μου) τζαι όι εντός των ορίων μιας φαντασιακής κοινότητας. Ο δικός μας "εθνοκεντρισμός" δεν καταδιώκει μετανάστες ως μη-εθνικούς, δεν αναγνωρίζει κρατικά/εθνικά σύνορα, δεν κατασκευάζει συνομωσιολογίες στη βάση των εθνικών συμφερόντων, δεν θυσιάζει πληθυσμούς για τη σωτηρία του έθνους. (αν κάμεις μια βόλτα στα αριστερά ελληνικά μπλογκς την τελευταία εβδομάδα για το θέμα με του 300 απεργούς πείνας, θα δεις πόσο δεξιά έγινε η αριστερά μας, ιδιαίτερα η εξωβουλευτική αλλά τζαι οι κοινοβουλευτική,
    ας μην ανοίξουμε το θέμα, όμως οι τάσεις οι οποίες ονόμασες, εν πολιτικά τζαι πρακτικά σοβαρά ύποπτες πλέον, έννε μόνο θέμα θεωρητικής ερμηνείας)

    Ενε κατ ανάγκη τζαι α πριόρι τζαι εφ όλης της ύλης καταδικαστέος ο εθνοκεντρισμός. Μπορεί να εν εργαλείο σε έναν αγώνα τζαι μέσα σε συγκεκριμένα ιστορικά πλαίσια. Το ζήτημα εν για ποιόν έθνος μιλούμε.Τζαι αφού οι εν λόγω κύριοι βάλλουν τζαι «σάλτσα μαρξιστική τζαι λενινιστική – τζιαμέ να δεις!» το ζήτημα εξελίσσεται τζαι στο «για ποιόν μαρξισμό μιλούμε». Δαμέ χρειάζουνται οι Τρένατζιες,το ξεγύμνωμα και το ξεβράκωμα των αριστερών εθνοκάπηλων που ξεπουλούν ακόμα την Κύπρο πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Εν τους φτανει η μισή θέλουν την τζαι υπογραμμένα προσαρτισμένη στον εθνικό κορμό. Θυσιάστηκα για τη μάνα μου ένα πράμα…τώρα πως θέλει ο καθένας να θυσιαστεί για την μάνα του, τα πλάσματα δεν τσιγκουνέφκουνται. Θέλεις με τον Γρίβα παραμάσχαλα; Με τον Γρίβα. Θέλεις με τον Τσέ; Με τον Τσε. Θέλεις να αλειφτείς τα αιθέρια έλαια τζαι να κάμνεις οοομμμμ; Πάλε δέχουνται! :)

    Τα Τραίνα εν κυπριακά εθνοκεντρικά στη δική μου ανάγνωση τζαι προτάσσουν ακριβώς έναν κριτικό τζαι έγκαιρα εύστοχο λόγο υπέρ της αυτοδιάθεσης της Κύπρου ως έθνους. Μεγάλες "αμαρτίες" δηλαδή,αλλά ευτυχώς τούτα τα Τραίνα έννεν Τραίνα που φύγαν ακόμα...

    Πάντως κρίμα ο τίτλος «Προλεταριακή Αριστερά», εν πετυχημένος αν δεν τον δεις που πολλά κοντά…

    Στον ελληνικό τζαι κυπριακό χώρο για τες τάσεις που αναφέρεις εμαζεύτηκεν πολλή σκάρτον πράμα. Πολλή βρωμιά. Εσιει τζαι η αριστερά το «βαθύ της ιδεολογικό κράτος» Ανευ. Τζαι νομίζω έννε δουλειά της δεξιάς να καθαρίσει. Θωρείς η ιστορία
    εν ένα ανάγνωσμα γεμάτο στάβλους…το τι όνομα δίνουμε στον κάθε αριστερό στάβλο νομίζω δεν είναι το κύριο μας θέμα. Οι κριτικές αναλύσεις εν αρχίζουν από τις ονομασίες των τάσεων και των πραγμάτων. Και έχουν δύο επίπεδα. Κριτική σ΄αυτό που επαγγέλλεσαι ότι είσαι στη βάση αυτού που πραγματικά είσαι. Και κριτική αυτού που πραγματικά είσαι στο ιστορικό πλαίσιο.(δείγμα μιας τέτοιας κριτικής κατά την άποψη μου εν το συγκεκριμένο κείμενο από το τραίνο) Δυστυχώς εδώ δε μετρά το «ότι λέω είμαι», και ούτε εμείς θεωρώ πως πρέπει να πέφτουμε σ΄αυτή την παγίδα κρίνοντας τις κινήσεις και τις τάσεις εντός της «ξεχειλωμένης» μας αριστεράς. Ο θεός να την κάμει…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ποστ ΘΗΣΑΥΡΟΣ !!!
    Και ο ύμνος στο τέλος ΥΠΕΡΟΧΟΣ.

    Σε γνωρίζω απ΄την φτερούγα
    Του μιράζ την τρομερή
    Σε γνωρίζω απ΄το κουμπάκι
    Που με βία καίει τη γη

    Κι απ΄τον εμφύλιο βγαλμένα
    Των ελλήνων τα μυαλά
    Και σαν πάντα κολλημένα
    Χαίρε ω χαίρε Καραμπελιά.


    Είμαι ευγνώμων στον Αντώνη που χάρις σε δικό του σχόλιο, σε ανακάλυψα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή